przyjemniaczek

przyjemniaczek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpʃɨjɛ̃mʲˈɲat͡ʃɛk], AS: [pšyi ̯ẽmʹńaček], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przyjemniaczek	przyjemniaczkowie
dopełniacz	przyjemniaczka	przyjemniaczków
celownik	przyjemniaczkowi	przyjemniaczkom
biernik	przyjemniaczka	przyjemniaczków
narzędnik	przyjemniaczkiem	przyjemniaczkami
miejscownik	przyjemniaczku	przyjemniaczkach
wołacz	przyjemniaczku	przyjemniaczkowie
depr. M. i W. lm: (te) przyjemniaczki[1]

(1.1) pot. iron. negatywnie o kimś, kto pozornie jest miły, uprzejmy

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Strzeż się tego przyjemniaczka, to niezłe ziółko.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przyjemnostka ż, przyjemność ż

czas. uprzyjemniać ndk., uprzyjemnić dk.

przym. przyjemny

przysł. przyjemnie, przyjemno

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. przyjemny

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1.  Hasło „przyjemniaczek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.