przekupny

przekupny (język polski)

wymowa:

IPA: [pʃɛˈkupnɨ], AS: [pšekupny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	przekupny		przekupna	przekupne	przekupni	przekupne
dopełniacz	przekupnego		przekupnej	przekupnego	przekupnych
celownik	przekupnemu		przekupnej	przekupnemu	przekupnym
biernik	przekupnego	przekupny	przekupną	przekupne	przekupnych	przekupne
narzędnik	przekupnym		przekupną	przekupnym	przekupnymi
miejscownik	przekupnym		przekupnej	przekupnym	przekupnych
wołacz	przekupny		przekupna	przekupne	przekupni	przekupne

(1.1) dający się przekupić

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Traktują Boga jak przekupnego urzędnika, a modlitwę jak koniak dla lekarza, żeby uważnie przeciął czyrak na tyłku^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) przekupny policjant / celnik / polityk / urzędnik / lekarz / ordynator

synonimy:

(1.1) sprzedajny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kupiec mos/mrz, przekupność ż, przekupstwo n, przekup m, przekupień m, przekupnik m, przekupa ż, przekupka ż, przekupywanie n, przekupienie n

czas. przekupywać ndk., przekupić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) corruptible, venal
• francuski: (1.1) vénal
• hiszpański: (1.1) venal, sobornable
• niemiecki: (1.1) bestechlich, käuflich, korrupt
• nowogrecki: (1.1) αργυρώνητος, διεφθαρμένος, σάπιος
• rosyjski: (1.1) продажный

źródła:

1. Krystyna Kofta, Złodziejka pamięci, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.