przeciwnik

wymowa:: IPA: [pʃɛˈt͡ɕivʲɲik], AS: [pšećivʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw. ^?/i; ^?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

Więcej informacji przypadek, liczba pojedyncza ...

Zamknij

(1.1-2)

przykłady:

(1.1) W tym meczu przeciwnicy strzelili nam pięć goli.

(1.2) Przeciwnicy wyścigu zbrojeń zablokowali całe miasto i wiele osób nie mogło dojechać do pracy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) godny / tchórzliwy / śmiały / trudny/… przeciwnik • być czyimś przeciwnikiem • walczyć z przeciwnikiem

(1.2) przeciwnik poboru / wojny / podatków/…

synonimy:

(1.1) rywal, oponent, adwersarz, nieprzyjaciel

antonimy:

(1.1) towarzysz, przyjaciel, swój

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. sprzeciwnik mos, przeciwność ż, przeciwieństwo n

forma żeńska przeciwniczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. przeciwny + -ik

uwagi:

tłumaczenia:

angielski: (1.1) enemy, opponent, partner, adversary
arabski: (1.1) عدو, معارض
baskijski: (1.1) aurkari
bułgarski: (1.1) противник m
chorwacki: (1.1) protivnik m; (1.2) protivnik m
dolnołużycki: (1.1) pśeśiwnik m
duński: (1.1) modstander w; (1.2) modstander w
esperanto: (1.1) kontraŭulo
estoński: (1.1) vastane; (1.2) vastane
francuski: (1.1) adversaire m; (1.2) ennemi m, adversaire m
górnołużycki: (1.1) přećiwnik m
hiszpański: (1.1) adversario m, rival m; (1.2) adversario m
kaszubski: (1.1) procëmnik m
niemiecki: (1.1) Gegner m; (1.2) Gegner m
nowogrecki: (1.1) αντίπαλος m, αντίμαχος; (1.2) αντίπαλος m, αντίμαχος
rosyjski: (1.1) противник m; (1.2) противник m
suahili: (1.1) adui
szwedzki: (1.1) motståndare w, meningsmotståndare w, vedersakare w, antagonist w; (1.2) motståndare w
tuvalu: (1.1) hoa
ukraiński: (1.1) противник m; (1.2) противник m
wilamowski: (1.1) gegner m
włoski: (1.1) avversario m

przeciwnik (język polski)