pretensja

pretensja (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pretensja	pretensje
dopełniacz	pretensji	pretensji / przest. pretensyj
celownik	pretensji	pretensjom
biernik	pretensję	pretensje
narzędnik	pretensją	pretensjami
miejscownik	pretensji	pretensjach
wołacz	pretensjo	pretensje

(1.1) żal, uraza lub ansa do kogoś z jakiegoś powodu; t. słowa wyrażające to uczucie^[1]

(1.2) roszczenie zgłaszane przez kogoś do czegoś^[1][2]; wymaganie, żądanie^[3]

(1.3) przesadnie wysokie mniemanie o sobie^[1][3]; nieuzasadnione przypisywanie sobie zalet^[2]

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

(1.1) pretensja o + B.

(1.2) mieć pretensje do + D. • rościć (sobie) pretensje do + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ansa, niechęć, uraza, żal

(1.2) roszczenie, wymaganie, żądanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pretensjonalność ż

przym. pretensjonalny

przysł. pretensjonalnie

związki frazeologiczne:

być w pretensjach • chodzić w pretensjach (być cały w pretensjach • chodzić cały w pretensjach) • bez pretensji • mieć pretensje do garbatego, że ma proste dzieci • mieć pretensje do siebie samego

etymologia:

(1.1) franc.^[4]

uwagi:

zazwyczaj w lm

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) grudge; (1.2) grievance
• hiszpański: (1.1) reproche m, queja ż; (1.2) reclamación ż, reinvindicación ż, pretensión ż; (1.3) pretensión ż, ambición ż, deseo m
• jidysz: (1.1) pretensje מיזמור m (mizmer)
• ukraiński: (1.1) образа ż; (1.2) скарга ż

źródła:

1.  Hasło „pretensja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2.  Hasło „pretensja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
3.  Hasło „pretensja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
4. Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 26.