pracownica
Z Wikisłownika, wolnego słownika
pracownica (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌprat͡sɔvʲˈɲit͡sa], AS: [pracovʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | pracownica | pracownice |
| dopełniacz | pracownicy | pracownic |
| celownik | pracownicy | pracownicom |
| biernik | pracownicę | pracownice |
| narzędnik | pracownicą | pracownicami |
| miejscownik | pracownicy | pracownicach |
| wołacz | pracownico | pracownice |
- (1.1) kobieta zatrudniona, pracująca w zakładzie pracy
- odmiana:
- (1.1)
- przykłady:
- (1.1) Łódzka policja poszukuje złodzieja paliwa, który uciekając ze stacji benzynowej potrącił jej pracownicę i przejechał jej po nodze[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pracownica seksualna
- synonimy:
- (1.1) pracowniczka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. praca ż, pracownia ż, pracowniczka ż, spracowany m
- czas. wypracować, pracować ndk.
- przym. pracowniczy, zapracowany
- ims. spracowany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. pracownik + -ica[2] (forma żeńska od: pracownik) lub pol. pracownik + -a[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: pracownik
- arabski: (1.1) موظفة ż
- białoruski: (1.1) працаўніца ż
- bułgarski: (1.1) работничка ż
- hiszpański: (1.1) trabajadora ż, empleada ż
- kataloński: (1.1) obrera ż, treballadora ż
- litewski: (1.1) darbuotoja ż
- łotewski: (1.1) strādniece ż
- niemiecki: (1.1) Arbeiterin ż
- nowogrecki: (1.1) εργαζόμενη ż
- rosyjski: (1.1) работница ż, служашая ż, сотрудница ż, труженица ż
- ukraiński: (1.1) працівниця ż
- wilamowski: (1.1) ateryn ż, āteryn ż, aoteryn ż
- włoski: (1.1) lavoratrice ż, dipendente ż
- źródła:
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.