-a

Podobna pisownia: @ • A • a • a' • a- • a-a • a-a-a • A. • a. • AA • Aa • aa • AAA • aaa • Aʹ • aʻa • ª • À • à • àâ • Á • á • á'à • Â • â • Ã • ã • Ä • ä • äa • Å • å • Ā • ā • Ă • ă • Ą • ą • Ǎ • ǎ • Ǟ • ǟ • Ǡ • ǡ • Ǻ • ǻ • Ȁ • ȁ • Ȃ • ǎ • Ȧ • ȧ • Ɐ • Ɑ • ʻa- • Ḁ • ḁ • Ạ • ạ • Ả • ả • Ấ • ấ • Ầ • ầ • Ẩ • ẩ • Ẫ • ẫ • Ậ • ậ • Ắ • ắ • Ằ • ằ • Ẳ • ẳ • Ẵ • ẵ • Ặ • ặ • ’a • ₳ • Ⱥ • ⱥ • Ꜷ • ꜷ • Ꜹ • ꜹ • Ꜻ • ꜻ • Ꜽ • ꜽ • ꬰ • ꭤ

-a (język polski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

przyrostek

(1.1) …dodawany do imienia męskiego, tworzy jego żeńską formę

(1.2) …używany do tworzenia żeńskich form przymiotnika

końcówka fleksyjna

(2.1) …wskazująca na gramatyczny rodzaj żeński mianownikowej formy rzeczownika^[1]

odmiana:

przykłady:

(1.1) Faustyna, Krzysztofa, Wacława

(1.2) ciekawa, szybka, żółta

(2.1) dziewczyna, trawa

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) -i^[1]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(2.1) Rodzaj gramatyczny nie musi się zgadzać z rodzajem naturalnym rzeczownika, np. wyraz sierota może odnosić się zarówno do osoby płci męskiej, jak i żeńskiej. Podobnie np. nazwisko Góra mogą nosić i mężczyzna, i kobieta^[2].

zobacz słowa kończące się na „-a”

tłumaczenia:

źródła:

1. Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 119.
2. Ignacy Stein, O rodzaju, liczbie i przypadku rzeczowników, „Poradnik Językowy” nr 5/1907, s. 66.

-a (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

przyrostek

(1.1) czas. (częściowo) -ć; końcówka bezokolicznika

(1.2) rzecz. (częściowo) przyrostek słowotwórczy tworzący liczbę mnogą

(1.3) rzecz. (częściowo) przyrostek słowotwórczy tworzący rzeczowniki odczasownikowe

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz słowa kończące się na „-a”

źródła: