pokłosie

pokłosie (język polski)

pokłosie (1.2)

wymowa:

IPA: [pɔˈkwɔɕɛ], AS: [poku̯ośe], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pokłosie	pokłosia
dopełniacz	pokłosia	pokłosi
celownik	pokłosiu	pokłosiom
biernik	pokłosie	pokłosia
narzędnik	pokłosiem	pokłosiami
miejscownik	pokłosiu	pokłosiach
wołacz	pokłosie	pokłosia

(1.1) kłosy zboża, które pozostały po żniwach na ściernisku^[1]

(1.2) czynność zbierania kłosów po żeńcach^[1]

(1.3) przen. książk. skutek czyjegoś działania^[2]

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) zbierać pokłosie

(1.3) zbierać po kimś pokłosie → korzystać z ostatków^[1] • być / stać się pokłosiem czegoś

synonimy:

(1.3) efekt, rezultat, wynik, następstwo, konsekwencja, żniwo, plon, owoc

antonimy:

(1.1) żniwo, plon

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pokłosowanie n, pokłoszenie n, pokłośnica ż, pokłośny m, kłos m, kłosek m, kłosie n, kłosownica ż, kłośnica ż

czas. pokłosować, pokłosić

przym. pokłośny, kłosowy, pokłosiowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. po + kłos

(1.2-3) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gleanings; (1.3) outcome, result, aftermath
• esperanto: (1.3) rezulto, rezultato
• niemiecki: (1.2) Ährenlese ż, Nachlese ż; (1.3) Früchte lm
• rosyjski: (1.1) остатки жатвы lm

źródła:

1.  Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 499.
2.  Hasło „pokłosie” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.