poczucie humoru

poczucie humoru (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈt͡ʃut͡ɕɛ xũˈmɔru], AS: [počuće χũmoru], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	poczucie humoru
dopełniacz	poczucia humoru
celownik	poczuciu humoru
biernik	poczucie humoru
narzędnik	poczuciem humoru
miejscownik	poczuciu humoru
wołacz	poczucie humoru

(1.1) umiejętność dostrzegania rzeczy śmiesznych, zabawnych, wrażliwość na komizm czegoś^[1]

odmiana:

(1.1) związek rządu,

 

przykłady:

(1.1) Twój chłopak jest zupełnie pozbawiony poczucia humoru: obraża się z byle powodu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mieć poczucie humoru • nie mieć poczucia humoru • brak poczucia humoru

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) ndjenjë humori
• angielski: (1.1) sense of humour
• białoruski: (1.1) пачуццё гумару n
• bułgarski: (1.1) чувство за хумор n
• chorwacki: (1.1) smisao za humor m
• duński: (1.1) humoristisk sans w
• fiński: (1.1) huumorintaju
• francuski: (1.1) sens de l'humour
• hiszpański: (1.1) sentido del humor m
• irlandzki: (1.1) ciall do ghreann ż
• kurmandżi: (1.1) ḧisa laqirdîyê
• macedoński: (1.1) смисла за хумор ż
• maltański: (1.1) sens ta' umoriżmu m
• niemiecki: (1.1) Sinn für Humor m
• nowogrecki: (1.1) αίσθηση του χιούμορ ż
• portugalski: (1.1) senso de humor m
• rosyjski: (1.1) чувство юмора n
• serbski: (1.1) смисао за хумор m
• słoweński: (1.1) smisel za humor m
• ukraiński: (1.1) почуття гумору n
• węgierski: (1.1) humorérzék

źródła:

1.  Hasło „poczucie humoru” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.