pociecha

pociecha (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈt͡ɕɛxa], AS: [poćeχa], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pociecha	pociechy
dopełniacz	pociechy	pociech
celownik	pociesze	pociechom
biernik	pociechę	pociechy
narzędnik	pociechą	pociechami
miejscownik	pociesze	pociechach
wołacz	pociecho	pociechy

(1.1) to, co pociesza; pokrzepiające słowa, wsparcie

(1.2) pot. dziecko

odmiana:

 

przykłady:

(1.1) Po stracie żony wiara była jego jedyną pociechą.

(1.2) Zwykle w sobotę zabieram swoją pociechę na spacer.

składnia:

kolokacje:

(1.1) słowo pociechy

synonimy:

(1.1) pocieszenie, wsparcie, otucha

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pocieszenie n, pocieszyciel mos, pocieszycielka ż

czas. cieszyć ndk., ucieszyć dk., pocieszyć dk.

przym. pocieszny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pocieszać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) consolation, comfort, solace
• arabski: (1.1) تأسية
• francuski: (1.1) confort, consolation
• hiszpański: (1.1) consuelo
• jidysz: (1.1) נחמה ż (nechome)
• kaszubski: (1.1) omioda ż, ucecha ż, pòceszenié n, pòcecha ż; (1.2) pòcecha ż
• łaciński: (1.1) solacium n, consolatio ż, solamen n, alloquium n
• niemiecki: (1.1) Trost m, Aufmunterung ż; (1.2) Nachwuchs m, Sprössling m
• portugalski: (1.1) conforto m
• rosyjski: (1.1) утешение n
• włoski: (1.1) conforto m, viatico m

źródła: