piwnica
Z Wikisłownika, wolnego słownika
.jpg)
rzeczownik, rodzaj żeński
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | piwnica | piwnice |
| dopełniacz | piwnicy | piwnic |
| celownik | piwnicy | piwnicom |
| biernik | piwnicę | piwnice |
| narzędnik | piwnicą | piwnicami |
| miejscownik | piwnicy | piwnicach |
| wołacz | piwnico | piwnice |
- (1.1) podziemne piętro budynku
- (1.2) pomieszczenie przeznaczone do przechowywania wina, piwa i innych trunków
- (1.3) budynek gospodarczy przeznaczony do przechowywania zapasów jedzenia na zimę, a latem w niskiej temperaturze, często pokryty ziemią
- odmiana:
- (1.1-3)
- przykłady:
- (1.1) W piwnicy trzymam rower i dżemy od babci.
- (1.1) Mój dziadek ma w piwnicy niewielką krajareczkę introligatorską.
- (1.2) Przynieś, waćpanna, węgrzyna z piwnicy!
- (1.3) Idę do piwnicy przynieść ziemniaków na obiad.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) strych, poddasze
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. piwo n, piwko n
- przym. piwniczny, piwny
- czas. podpiwniczyć
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. piwny + -ica, pierwotnie → pomieszczenie, w którym przechowywano i sprzedawano piwo[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cellar, basement
- chorwacki: (1.1) podrum m
- czeski: (1.1) sklep m
- duński: (1.1) kælder w
- esperanto: (1.1) kelo
- francuski: (1.1) cave
- hiszpański: (1.1) sótano m; (1.2) bodega ż
- interlingua: (1.1) cellario
- jidysz: (1.1) קעלער m (keler)
- kaszubski: (1.1) sklep m; (1.2) sklep m; (1.3) sklep m
- niemiecki: (1.1) Keller, Kellergeschoß, Sockelgeschoß, Souterrain; (1.2) Keller
- norweski (bokmål): (1.1) kjeller m
- norweski (nynorsk): (1.1) kjellar m
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) подвал m, погреб m; (1.2) погреб m
- rumuński: (1.1) pivniță ż
- słowacki: (1.1) pivnica ż
- szwedzki: (1.1) källare w
- turecki: (1.1) bodrum
- ukraiński: (1.1) підвал m; (1.2) пивниця ż
- walijski: (1.1) seler ż
- węgierski: (1.1) pince
- wilamowski: (1.1) kałer m, kāłer m, kaołer m; (1.2) kałer m, kāłer m, kaołer m; (1.3) kałer m, kāłer m, kaołer m
- źródła:
- Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.