piemoncki

piemoncki (język polski)

wymowa:

IPA: [pʲjɛ̃ˈmɔ̃nt͡sʲci], AS: [pʹi ̯ẽmõncʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z Piemontem, dotyczący Piemontu, wywodzący się z Piemontu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	piemoncki		piemoncka	piemonckie	piemonccy	piemonckie
dopełniacz	piemonckiego		piemonckiej	piemonckiego	piemonckich
celownik	piemonckiemu		piemonckiej	piemonckiemu	piemonckim
biernik	piemonckiego	piemoncki	piemoncką	piemonckie	piemonckich	piemonckie
narzędnik	piemonckim		piemoncką	piemonckim	piemonckimi
miejscownik	piemonckim		piemonckiej	piemonckim	piemonckich
wołacz	piemoncki		piemoncka	piemonckie	piemonccy	piemonckie
nie stopniuje się

(2.1) jęz. język piemoncki; zob. też język piemoncki w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Dialekt piemoncki wyraźnie różni się od języka włoskiego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dialekt piemoncki • sałatka piemoncka • wojna austriacko-piemoncka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Piemont m, Piemontczyk m, Piemontka ż, piemontyt mrz

przym. piemontytowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Piemont

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) piemontský
• interlingua: (1.1) pedemontese
• niemiecki: (1.1) piemontisch, piemontesisch
• rosyjski: (1.1) пьемонтский
• słowacki: (1.1) piemontský
• słoweński: (1.1) piemontski
• ukraiński: (1.1) п'ємонтський
• włoski: (1.1) piemontese

źródła: