piczka

piczka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpʲit͡ʃka], AS: [pʹička], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	piczka	piczki
dopełniacz	piczki	piczek
celownik	piczce	piczkom
biernik	piczkę	piczki
narzędnik	piczką	piczkami
miejscownik	piczce	piczkach
wołacz	piczko	piczki

(1.1) wulg. żeński narząd rozrodczy^[1]

(1.2) wulg. pogard. kobieta

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Tak została Pizdolona • Z czaru swego wybawiona, • I znów stała się prawiczką • Z malusieńką, ciasną piczką. • Głuptas dostał zaś w podziękę • Pół królestwa i jej rękę.^[2]

(1.2) „Ładne piczki tu przychodzą!” – krzyknął jakiś chłopak.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zob. cipa

antonimy:

(1.1) zob. cipa

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. picza ż, pizda ż

przym. pizdowaty

związki frazeologiczne:

nie ma piczki na pożyczki • piczka grochowa

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: cipa

• ukraiński: (1.1) пі́ська ż, пизда́; (1.2) пі́ська ż, пизда́

źródła:

1. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 226.
2. Aleksander hrabia Fredro, „Baśń o trzech braciach i królewnie”