padaczka

padaczka (język polski)

wymowa:

IPA: [paˈdaʧ̑ka], AS: [padačka] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	padaczka
dopełniacz	padaczki
celownik	padaczce
biernik	padaczkę
narzędnik	padaczką
miejscownik	padaczce
wołacz	padaczko

(1.1) med. choroba cechująca się napadami padaczkowymi będącymi efektem przejściowych zaburzeń czynności mózgu, polegających na nadmiernych i gwałtownych, samorzutnych wyładowaniach bioelektrycznych w komórkach nerwowych; zob. też padaczka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W dzieciństwie miewał częste napady padaczki.

(1.1) W nocy ratowałem chłopca z padaczką, który spadł z łóżka. Gdzie był personel?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) epilepsja, kaduk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. padaczkowy, padaczkowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) epilepsy
• arabski: (1.1) صرع
• bengalski: (1.1) মৃগী
• białoruski: (1.1) падучка ż, эпілепсія ż
• bośniacki: (1.1) epilepsija
• bułgarski: (1.1) епилепсия ż
• duński: (1.1) epilepsi w
• esperanto: (1.1) epilepsio
• francuski: (1.1) épilepsie ż, comitialité, mal comitial, haut mal, mal caduc, mal sacré
• hiszpański: (1.1) epilepsia ż
• japoński: (1.1) てんかん
• niemiecki: (1.1) Epilepsie ż
• nowogrecki: (1.1) επιληψία ż
• perski: (1.1) صرع
• rosyjski: (1.1) эпиле́псия ż
• rumuński: (1.1) nevoie
• słowacki: (1.1) padúcnica ż, epilepsia ż
• szwedzki: (1.1) epilepsi w
• turecki: (1.1) epilepsi
• ukraiński: (1.1) епілепсія ż
• węgierski: (1.1) epilepszia
• wietnamski: (1.1) động kinh
• włoski: (1.1) epilessia

źródła: