zaburzenie

zaburzenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌzabuˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [zabužẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zaburzenie	zaburzenia
dopełniacz	zaburzenia	zaburzeń
celownik	zaburzeniu	zaburzeniom
biernik	zaburzenie	zaburzenia
narzędnik	zaburzeniem	zaburzeniami
miejscownik	zaburzeniu	zaburzeniach
wołacz	zaburzenie	zaburzenia

(1.1) nieprawidłowość w działaniu czegoś powodująca odchylenie od określonej normy

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) zaburzenie wzroku • zaburzenie psychiczne / seksualne • zaburzenie osobowości

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. zaburzać, zaburzyć

rzecz. zaburzanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

kalka z łac. perturbatio^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) disorder, disturbance
• arabski: (1.1) اضطراب m
• azerski: (1.1) pozuntu
• bułgarski: (1.1) разстройство n, нарушение n
• chiński standardowy: (1.1) 紊乱 (wěnluàn)
• chorwacki: (1.1) poremećaj m
• czeski: (1.1) porucha ż
• duński: (1.1) forstyrrelse w
• esperanto: (1.1) perturbo
• estoński: (1.1) häire
• fiński: (1.1) häiriö
• francuski: (1.1) trouble m, désordre m, perturbation ż, dérangement m
• galicyjski: (1.1) trastorno m
• gruziński: (1.1) აშლილობა (ašliloba)
• hebrajski: (1.1) הפרעה ż (hafra'a)
• hiszpański: (1.1) trastorno m
• indonezyjski: (1.1) gangguan
• interlingua: (1.1) disordine
• islandzki: (1.1) röskun ż
• japoński: (1.1) 不調 (fuchō)
• kataloński: (1.1) trastorn m
• koreański: (1.1) 장애 (jang-ae)
• litewski: (1.1) sutrikimas m
• łotewski: (1.1) traucējums m
• niderlandzki: (1.1) stoornis ż
• niemiecki: (1.1) Störung ż
• norweski (bokmål): (1.1) forstyrrelse m
• nowogrecki: (1.1) διαταραχή ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) transtorno m, distúrbio m, desarranjo m
• rosyjski: (1.1) расстройство n, нарушение n
• rumuński: (1.1) dereglare ż
• serbski: (1.1) поремећај (poremećaj) m
• słowacki: (1.1) porucha ż
• słoweński: (1.1) motnja ż
• szkocki gaelicki: (1.1) galar m
• szwedzki: (1.1) störning w
• telugu: (1.1) వ్యాధి (vyādhi)
• turecki: (1.1) hastalık
• ukraiński: (1.1) розлад n
• węgierski: (1.1) rendellenesség, zavar
• wietnamski: (1.1) sự rối loạn
• włoski: (1.1) disturbo m

źródła:

1. Stanisław Skorupka, Przenośnie z zakresu pojęć lekarskich, „Poradnik Językowy” nr 1/1948, s. 14.