myślnik

myślnik (język polski)

–

myślnik (1.1)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	myślnik	myślniki
dopełniacz	myślnika	myślników
celownik	myślnikowi	myślnikom
biernik	myślnik	myślniki
narzędnik	myślnikiem	myślnikami
miejscownik	myślniku	myślnikach
wołacz	myślniku	myślniki

(1.1) znak interpunkcyjny w postaci poziomej kreski, używany m.in. do wyodrębniania wtrąceń w wypowiedzi, zaznaczenia początku wypowiedzi w zapisie dialogu lub zastąpienia domyślnej części zdania w celu uniknięcia powtórzenia; zob. też myślnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pauza

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. myśl + -nik; prawdopodobna kalka z niem. Gedankenstrich (od niem. Gedanke + Strich → myśl + linia)^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dash
• fiński: (1.1) ajatusviiva
• niemiecki: (1.1) Gedankenstrich m
• węgierski: (1.1) gondolatjel

źródła:

1.  Hasło „myślnik” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.