mechanik

Podobna pisownia: Mechanik

mechanik (język polski)

mechanik (1.1)

mechanik (1.3)

wymowa:

IPA: [mɛˈxãɲik], AS: [meχãńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która zajmuje się obsługą oraz naprawą maszyn i urządzeń^[1]

(1.2) specjalista w dziedzinie mechaniki^[1]

(1.3) pot. serwisant w warsztacie naprawy samochodów

(1.4) żegl. oficer na statku zatrudniony w maszynowni

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. szkoła zawodowa o profilu mechanicznym

rzeczownik, forma fleksyjna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mechanik	mechanicy
dopełniacz	mechanika	mechaników
celownik	mechanikowi	mechanikom
biernik	mechanika	mechaników
narzędnik	mechanikiem	mechanikami
miejscownik	mechaniku	mechanikach
wołacz	mechaniku	mechanicy
depr. M. i W. lm: (te) mechaniki

(3.1) D. lm od: mechanika

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.4) pierwszy / drugi / trzeci / czwarty mechanik

synonimy:

antonimy:

(1.4) nawigator

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. machina ż, mechanizm mrz, mechanika ż, mechaniczność ż, mechanizacja ż, mechanizowanie n, zmechanizowanie n

czas. mechanizować ndk., zmechanizować dk.

przym. mechaniczny, zmechanizowany, mechanistyczny

przysł. mechanicznie, machinalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mechanicus < gr. μηχανικός (mēkhanikós)

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mechanic; (1.2) mechanical engineer; (1.3) car mechanic, pot. grease monkey; (1.4) marine engineer; (2.1) mechanic school
• baskijski: (1.1) mekanikari; (1.2) mekanikari; (1.3) mekanikari
• białoruski: (1.1) механік m; (1.2) механік m
• hiszpański: (1.1) mecánico m; (1.2) mecánico m; (1.3) mecánico m
• rosyjski: (1.1) механик m; (1.2) механик m; (1.3) механик m
• tuvalu: (1.1) makeneke, makeniki
• ukraiński: (1.1) механік m; (1.2) механік m; (1.3) механік m
• wilamowski: (1.1) mehanjik m
• włoski: (1.1) meccanico m; (1.3) meccanico m

źródła:

1.  Hasło „mechanik” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

mechanik (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mechanik	mechanici / mechanikové
dopełniacz	mechanika	mechaniků
celownik	mechanikovi / mechaniku	mechanikům
biernik	mechanika	mechaniky
wołacz	mechaniku	mechanici / mechanikové
miejscownik	mechanikovi / mechaniku	mechanicích
narzędnik	mechanikem	mechaniky

(1.1) mechanik

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mechanička

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mechanik (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) mechanik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mechanika ż, mechanickosť ż, mechanizmus m

forma żeńska mechanička ż

przym. mechanický

przysł. mechanicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Zawody

źródła: