maska

maska (język polski)

maska (1.1)

maska (1.1)

maska (1.1)

samochód z otwartą maską (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈmaska], AS: [maska]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	maska	maski
dopełniacz	maski	masek
celownik	masce	maskom
biernik	maskę	maski
narzędnik	maską	maskami
miejscownik	masce	maskach
wołacz	masko	maski

(1.1) przykrycie twarzy lub jej części z otworami na oczy, używana w różnych celach, np. ochronnych lub obrzędowych; zob. też maska w Wikipedii

(1.2) część przednia samochodu, pod którą znajduje się silnik

(1.3) reg. krak. twarz

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) W starożytnej Grecji aktorzy zakładali maski.

(1.2) Mechanik zajrzał pod maskę i przyjrzał się silnikowi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) maska antysmogowa / chirurgiczna / nurkowa / ochronna / przeciwgazowa / tlenowa / wenecka • półmaska

synonimy:

(1.2) kapot

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. maskarada ż, maskowanie n, zamaskowanie n

zdrobn. maseczka ż

czas. maskować ndk., zamaskować dk.

przym. maskowy, demaskatorski

związki frazeologiczne:

zrzucić maskę

etymologia:

(1.1) franc. masque^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: twarz

• angielski: (1.1) mask; (1.2) bonnet (BrE), hood (AmE)
• arabski: (1.1) قناع m
• baskijski: (1.1) maskara, mozorro; (1.2) kapot
• białoruski: (1.1) маска ż
• bułgarski: (1.1) маска ż
• czeski: (1.1) maska ż, rouška ż, ústenka ż
• duński: (1.1) maske w; (1.2) motorjelm w
• esperanto: (1.1) masko; (1.2) kapoto^[2] motorkapoto
• estoński: (1.1) mask; (1.2) kapott
• francuski: (1.1) masque m; (1.2) capot m
• górnołużycki: (1.1) maska ż
• hiszpański: (1.1) máscara ż, careta ż; (1.2) capó m
• kaszubski: (1.1) larwa ż
• kataloński: (1.1) careta ż, carota ż
• kornijski: (1.1) visour m
• niemiecki: (1.1) Maske ż; (1.2) Haube ż
• nowogrecki: (1.1) μάσκα ż; (1.2) καπό n
• rosyjski: (1.1) маска ż; (1.2) капот m
• słowacki: (1.1) maska ż, rúško n
• szwedzki: (1.1) mask w
• ukraiński: (1.1) маска ż; (1.2) капот m
• wilamowski: (1.1) maska ż, maškār m, larw ż
• włoski: (1.1) maschera ż; (1.2) cofano m

źródła:

1. Karnawał w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 268.
2. PIV

maska (język górnołużycki)

maska (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) maska

(1.2) pot. bałwan, gamajda, gamoń, niezdara

(1.3) miarka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. maskarada ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

maska (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) oczko

odmiana:

(1.1) en maska, maskan, maskor, maskorna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

maska (język wilamowski)

maska (1.1)

maska (1.1)

maska (1.1)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) maska^[1]

(1.2) kosmet. maska

(1.3) zool. maska

(1.4) inform. maska

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1.  Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 274.