otwór

otwór (język polski)

otwór (1.1)

otwory (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈɔtfur], AS: [otfur], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	otwór	otwory
dopełniacz	otworu	otworów
celownik	otworowi	otworom
biernik	otwór	otwory
narzędnik	otworem	otworami
miejscownik	otworze	otworach
wołacz	otworze	otwory

(1.1) dziura lub wgłębienie

(1.2) wlot przewodu

(1.3) wylot przewodu

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Szczepan przyłożył do otworu oko i zobaczył pannę […]^[1]

(1.1) Otwór pieczary, zarys jej ścianek przypominający szkielet potwornego morskiego ssaka, lekkie schody prowadzące na szczyt wyspy, woda spokojna i czysta przy otworze, przez którą przeświecała cała struktura bazaltowa, wszystko to zostało odtworzone z wielkim kunsztem na kartce wyrwanej z bloku […]^[2]

składnia:

otwór w + Ms.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) szczelina, dziura, por, wpust

(1.2) wlot, wejście

(1.3) wylot, wyjście, ujście

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. otwarcie n, otwieracz m, otworowanie n, otwornica ż

zdrobn. otworek m

czas. otworzyć dk., otwierać ndk., otworować ndk.

przym. otwieralny, otwarty, otworowy

przysł. otwarcie

związki frazeologiczne:

stać otworem

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: gat
• albański: brimë ż
• angielski: (1.1) hole, port, vent, orifice; (1.3) orifice
• arabski: (1.1-3) فم (1.1) نفذ, فرج
• baskijski: (1.1) irekigune, zulo; (1.2) irekigune
• czeski: (1.?) otvor m
• duński: (1.1) hul n
• esperanto: (1.1) truo; (1.2) buŝo; (1.3) buŝo
• francuski: (1.1) orifice m, ouverture ż
• hiszpański: (1.1) agujero m, hueco m, orificio m; (1.2) orificio m, abertura ż, boca ż; (1.3) orificio m, boca ż, escape m
• ido: (1.1) boko; (1.2) boko; (1.3) boko
• interlingua: apertura, apertura, foramine
• łaciński: (1.1) foramen
• niemiecki: (1.1) Loch n; (1.2) Öffnung ż; (1.3) Öffnung ż
• nowogrecki: (1.1) άνοιγμα n
• rosyjski: (1.1) отверстие n
• ukraiński: (1.1) отвір m
• włoski: (1.1) apertura ż, feritoia ż (strzelniczy), rima ż

źródła:

1. S. Żeromski: Wierna rzeka
2. J. Verne: Zielony promień