krupa

Podobna pisownia: krúpa

krupa (język polski)

krupa (1.1-2)

wymowa:

IPA: [ˈkrupa], AS: [krupa]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	krupa	krupy
dopełniacz	krupy	krup
celownik	krupie	krupom
biernik	krupę	krupy
narzędnik	krupą	krupami
miejscownik	krupie	krupach
wołacz	krupo	krupy

(1.1) kulin. kasza wyprodukowana poprzez obłuszczenie i ewentualne polerowanie ziarna, zachowująca jego kształt^[1]

(1.2) kulin. reg. kasza jęczmienna^[2]

(1.3) meteorol. opad atmosferyczny; zob. też krupy (opad atmosferyczny) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Kosiński rozdał jadło i napitek między sotnie; gęste ognie rozdmuchano, świnina na kawały pocięta na tykach obraca się i przypieka, w kotłach jaglana krupa burzy się i kipi, a słonina na okrasę się skwarzy.^[3]

składnia:

kolokacje:

(1.2) krupy perłowe^[2] (= kasza jęczmienna perłowa)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. krupnik m, krupiarz m, krupniok m, krupy nmos

zdrobn. krupka ż

czas. krupić się ndk.

przym. krupowy, krupniczy, krupiasty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1-3) zwykle w lm

(1.1-2) por. krupy

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Graupe ż; (1.3) Graupel ż
• ukraiński: (1.1) крупа ż
• wilamowski: (1.1) grys, gryc

źródła:

1. 1.7.1. Otrzymywanie i podział kasz w: Małgorzata Konarzewska, Technologia gastronomiczna z towaroznawstwem: podręcznik do nauki zawodu kucharz w technikum i szkole policealnej, t. 2, REA s.j., wydanie 2011, ISBN 978-83-7141-980-5, s. 51. Cytat: „W zależności od stopnia przerobu i wielkości ziaren otrzymuje się: / kasze krupy, zachowujące w przybliżeniu kształt ziarna, są tylko obłuszczone i ewentualnie polerowane (…)”.
2. Hasło „krupa” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976.
3. „Powieści kozackie”, autor: Michał Czajkowski, wyd. Ksiegarnia i Drukarnia Polska, 1837 r., str. 156