korma

Podobna pisownia: Korma

korma (język polski)

korma (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	korma	kormy
dopełniacz	kormy	korm
celownik	kormie	kormom
biernik	kormę	kormy
narzędnik	kormą	kormami
miejscownik	kormie	kormach
wołacz	kormo	kormy

(1.1) kulin. potrawa z duszonego mięsa z warzywami, rodzaj curry z dodatkiem jogurtu i orzechów; zob. też korma w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) robić / zrobić / przygotowywać / przygotować / gotować / ugotować / podać / podawać / serwować / zamówić / zamawiać / jeść / zjeść / zjadać / jadać / doprawiać / przyprawiać kormę

synonimy:

(1.1) kurma, quorma

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) curry

hiponimy:

holonimy:

(1.1) kuchnia indyjska

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• czeski: (1.1) korma ż
• rosyjski: (1.1) корма ż

źródła:

korma (język czeski)

korma (1.2)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) piwo z miodem pitnym

(1.2) kulin. korma

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kormový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

korma (język słowacki)

korma (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) żegl. rufa^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kormový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 334.