korektor

Podobna pisownia: korrektor • kòrektór

korektor (język polski)

korektor (2.1)

korektor (2.2) graficzny

korektor (2.3)

wymowa:

IPA: [kɔˈrɛktɔr], AS: [korektor]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba sprawdzająca i poprawiająca tekst pod kątem redakcyjnym przed oddaniem go do druku; zob. też korekta tekstu w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	korektor	korektorzy
dopełniacz	korektora	korektorów
celownik	korektorowi	korektorom
biernik	korektora	korektorów
narzędnik	korektorem	korektorami
miejscownik	korektorze	korektorach
wołacz	korektorze	korektorzy[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	korektor	korektory
dopełniacz	korektora	korektorów
celownik	korektorowi	korektorom
biernik	korektor	korektory
narzędnik	korektorem	korektorami
miejscownik	korektorze	korektorach
wołacz	korektorze	korektory[1]

(2.1) przyrząd piśmienniczy służący do zamalowywania błędów na kartce papieru; zob. też korektor (przyrząd piśmienniczy) w Wikipedii

(2.2) techn. urządzenie poprawiające usterki, np. zniekształcenia dźwięku; zob. też korektor (akustyka) w Wikipedii

(2.3) kosmet. kosmetyk przeznaczony do ukrywania wad skóry; zob. też korektor (kosmetyka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

(2.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Obecnie wydawnictwa zatrudniają coraz mniej korektorów.

(2.1) Czy ktoś w klasie ma pożyczyć korektor?

(2.2) Mam do sprzedania korektor akustyczny po niskiej cenie.

(2.3) Na małe sińce wystarczy użycie korektora o ton jaśniejszego od podkładu.^[2]

składnia:

kolokacje:

(2.3) korektor akustyczny / graficzny

synonimy:

(2.2) equalizer^[1]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korektornia ż, korekta ż, korektura ż

forma żeńska korektorka ż

czas. korygować ndk., korektorować ndk.

przym. korektorski, korektowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. corrector → poprawiacz^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) карэктар m
• bułgarski: (1.1) коректор m
• kaszubski: (1.1) kòrektór m
• niemiecki: (1.1) Korrektor m; (2.1) Tintenkiller m, Tintenlöscher m; (2.2) Equalizer m; (2.3) Abdeckstift m
• rosyjski: (1.1) корректор m; (2.1) ручка-корректор m; (2.2) эквалайзер m; (2.3) корректор m
• węgierski: (1.1) korrektor; (2.1) korrektor; (2.3) korrektor

źródła:

1.  Hasło „korektor” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. Agnieszka Lach: Korektory, kobieta.wieszjak.pl, 26 sierpnia 2010 r.
3. Katarzyna Malinowska, „Blogaskowy fejm”, czyli o języku blogerów modowych, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 175.