konkluzja

konkluzja (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ŋˈkluzʲja], AS: [kõŋkluzʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konkluzja	konkluzje
dopełniacz	konkluzji	konkluzji / przest. konkluzyj[1]
celownik	konkluzji	konkluzjom
biernik	konkluzję	konkluzje
narzędnik	konkluzją	konkluzjami
miejscownik	konkluzji	konkluzjach
wołacz	konkluzjo	konkluzje

(1.1) wniosek końcowy

(1.2) praw. wniosek strony w procesie, żądanie

(1.3) hist. siedemnasto- lub osiemnastowieczny napis trumienny zawierający ostatnią sentencję mowy pogrzebowej, który był umieszczany na tkaninach, często wraz z portretem i herbem zmarłego

odmiana:

(1)

 

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) dojść do konkluzji • wysnuć konkluzję • formułować konkluzję

synonimy:

(1.1) morał, wniosek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konkluzywność ż, konkludowanie

czas. konkludować

przysł. konkluzywnie

przym. konkluzywny

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Konklusion < franc. conclusion

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) conclusion; (1.2) conclusion; (1.3) conclusion
• esperanto: (1.1) konkludo
• francuski: (1.1) conclusion ż
• hiszpański: (1.1) conclusión ż
• nowogrecki: (1.1) συμπέρασμα n
• rosyjski: (1.1) вывод m
• węgierski: (1.1) konklúzió
• włoski: (1.1) conclusione ż

źródła:

1.  Hasło „konkluzja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.