kolonel
Z Wikisłownika, wolnego słownika
kolonel (język polski)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
| przypadek | liczba pojedyncza |
|---|---|
| mianownik | kolonel |
| dopełniacz | kolonelu |
| celownik | kolonelowi |
| biernik | kolonel |
| narzędnik | kolonelem |
| miejscownik | kolonelu |
| wołacz | kolonelu |
- (1.1) typogr. druk. w systemie miar typograficznych Didota stopień czcionki odpowiadający siedmiu punktom (2,6313 mm)[1]
- odmiana:
- (1.1) [2]
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) drukować coś kolonelem
- synonimy:
- (1.1) mignon[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Kolonel[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- Hasło „Didot” w: Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny, Czysty Warsztat, 2008, ISBN 978-83-89945-20-4, s. 54.
Hasło „kolonel” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.