kadryl

kadryl (język polski)

kadryl (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kadryl	kadryle
dopełniacz	kadryla	kadryli/kadrylów
celownik	kadrylowi	kadrylom
biernik	kadryl	kadryle
narzędnik	kadrylem	kadrylami
miejscownik	kadrylu	kadrylach
wołacz	kadrylu	kadryle

(1.1) przest. choreogr. figurowy taniec salonowy, tańczony parami w grupach, popularny w XIX wieku^[1][2][3]; zob. też kadryl w Wikipedii

(1.2) daw. muz. muzyka do kadryla (1.1)^[2]

(1.3) gastr. spoż. gatunek czarnego salcesonu najniższej jakości^[2][4]

(1.4) włók. lekka jedwabna tkanina w kratkę^[2][4]

(1.5) gw. (Warszawa) daw. kiełbasa^[5]

odmiana:

(1.1-4)

 

przykłady:

(1.1) W tym sezonie odnotował także niesłychane powodzenie kadryla.

(1.3) Jeśli raban ma być większy, trzeba psu dołożyć jeszcze 10 deka kadryla^[6].

składnia:

kolokacje:

(1.1) prosić do kadryla

(1.3) rzucić kęs kadryla

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) franc. quadrille

(1.3-4) franc. quadrilée

uwagi:

(1.3, 1.5) zobacz też: Indeks:Polski - Gwara warszawska

tłumaczenia:

(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kiełbasa

• białoruski: (1.1) кадрыля ż; (1.2) кадрыля ż
• bułgarski: (1.1) кадрил m; (1.2) кадрил m
• rosyjski: (1.1) кадриль ż; (1.2) кадриль ż
• ukraiński: (1.1) кадриль ż; (1.2) кадриль ż

źródła:

1. Słownik wyrazów obcych PWN, Warszawa 1991, s. 390
2. M. Arcta Słownik wyrazów obcych, Warszawa 1947, s. 136
3.  Hasło „kadryl-I” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
4.  Hasło „kadryl-II” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
5. Eugeniusz Jaczewski, Gwara miejska Warszawy, „Poradnik Językowy” nr 9/1938–1939, s. 176.
6. Wiech, Koszerny kozak, Warszawa 1990, s. 88.