juczny

juczny (język polski)

juczny (1.1) koń

wymowa:

IPA: [ˈjut͡ʃnɨ], AS: [i ̯učny] ​^?/i

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	juczny		juczna	juczne	juczni	juczne
dopełniacz	jucznego		jucznej	jucznego	jucznych
celownik	jucznemu		jucznej	jucznemu	jucznym
biernik	jucznego	juczny	juczną	juczne	jucznych	juczne
narzędnik	jucznym		juczną	jucznym	jucznymi
miejscownik	jucznym		jucznej	jucznym	jucznych
wołacz	juczny		juczna	juczne	juczni	juczne
nie stopniuje się

(1.1) o zwierzęciu: przeznaczony do noszenia ciężarów na grzbiecie

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wynajmowanie zwierząt jucznych - koni, osłów zwanych iszakami, przygotowanie dla nich ładunków, wreszcie sam domarsz - wszystko to stanowiło wstęp nie mniej fascynujący niż działalność górska^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. juk mrz, juczenie n, objuczenie n

czas. juczyć ndk., objuczyć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. juk + -ny

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) de carga
• łaciński: (1.1) saumarius
• nowogrecki: (1.1) φορτηγός

źródła:

1. Wanda Rutkiewicz, Na jednej linie, 2010, Narodowy Korpus Języka Polskiego.