jon

Podobna pisownia: Jon • Jonn • Joon • joon • Jón • jón • jõnn • jön

jon (język polski)

wymowa:

IPA: [jɔ̃n], AS: [i ̯õn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jon	jony
dopełniacz	jonu	jonów
celownik	jonowi	jonom
biernik	jon	jony
narzędnik	jonem	jonami
miejscownik	jonie	jonach
wołacz	jonie	jony

(1.1) fiz. chem. atom lub grupa atomów posiadająca ładunek elektryczny (ujemny lub dodatni); zob. też jon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Jon hydroksylowy jest anionem, czyli ma ładunek ujemny.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jonizacja ż, jonizowanie n

przym. jonowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: kation • anion

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ion
• arabski: (1.1) أيون m
• baskijski: (1.1) ioi
• bułgarski: (1.1) йон m
• czeski: (1.1) iont
• estoński: (1.1) ioon
• francuski: (1.1) ion m
• hiszpański: (1.1) ion m
• ido: (1.1) iono
• islandzki: (1.1) jón ż
• kataloński: (1.1) ió m
• niemiecki: (1.1) Ion n
• romániço: (1.1) iono
• rosyjski: (1.1) ион m
• słowacki: (1.1) ión m
• szwedzki: (1.1) jon w
• węgierski: (1.1) ion
• włoski: (1.1) ione m

źródła:

jon (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) fiz. chem. jon^[1]

odmiana:

(1.1) en jon, jonen, joner, jonerna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 228.