irse

irse (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ˈiɾ.se]

​^?/i

znaczenia:

czasownik zwrotny

notas Do końcówki 1. os. lp. czasu presente de indicativo dodaje się jotowaną spółgłoskę „y”. Rdzeń otrzymuje spółgłoskę „v” w czasie presente de indicativo i w formie lp. trybu imperativo (tú). Otrzymuje końcówki fleksyjne pierwszej koniugacji w czasach presente (indicativo/subjuntivo) i pretérito imperfecto (indicativo), zamieniając w tym ostatnim początkową literę „a” samogłoską „i”. Rdzeń otrzymuje grupę liter „fu” w czasach pretérito perfecto simple, pretérito imperfecto (sub.) i futuro (sub.), tracąc w tych ostatnich początkową samogłoskę „i” końcówki fleksyjnej. Końcówka fleksyjna 3. os. lp. czasu pretérito perfecto simple przybiera formę samogłoski „e”. Rdzeń otrzymuje grupę liter „vay” w czasie presente de subjuntivo. Początkowa samogłoska „i” w gerundio przechodzi w spółgłoskę „y”. Forma lp. trybu imperativo (vos) pochodzi od czasownika andar. Końcówka fleksyjna dla formy lm. trybu imperativo (vosotros/as) zachowuje spółgłoskę „d”. Zgodnie z reguła pisowni nie akcentuje się wyrazów jednosylabowych: vais, fui, fue.
formas no personales	infinitivo		gerundio		participio
simples	irse		yéndose		ido
compuestas	haberse ido		habiéndose ido		—
formas personales	número singular			número plural
modo indicativo	yo	tú, vos	él, ella usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos, ellas ustedes
presente	me voy	te vas	se va	nos vamos	os vais	se van
pretérito imperfecto	me iba	te ibas	se iba	nos íbamos	os ibais	se iban
pretérito perfecto simple	me fui	te fuiste	se fue	nos fuimos	os fuisteis	se fueron
futuro simple	me iré	te irás	se irá	nos iremos	os iréis	se irán
condicional simple	me iría	te irías	se iría	nos iríamos	os iríais	se irían
tiempos compuestos pretérito perfecto compuesto me he ido te has ido se ha ido nos hemos ido os habéis ido se han ido pretérito pluscuamperfecto me había ido te habías ido se había ido nos habíamos ido os habíais ido se habían ido pretérito anterior me hube ido te hubiste ido se hubo ido nos hubimos ido os hubisteis ido se hubieron ido futuro compuesto me habré ido te habrás ido se habrá ido nos habremos ido os habréis ido se habrán ido condicional compuesto me habría ido te habrías ido se habría ido nos habríamos ido os habríais ido se habrían ido
modo subjuntivo	yo	tú, vos	él, ella usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos, ellas ustedes
presente	me vaya	te vayas	se vaya	nos vayamos	os vayáis	se vayan
pretérito imperfecto	me fuera	te fueras	se fuera	nos fuéramos	os fuerais	se fueran
	me fuese	te fueses	se fuese	nos fuésemos	os fueseis	se fuesen
futuro simple	me fuere	te fueres	se fuere	nos fuéremos	os fuereis	se fueren
tiempos compuestos pretérito perfecto me haya ido te hayas ido se haya ido nos hayamos ido os hayáis ido se hayan ido pretérito pluscuamperfecto me hubiera ido te hubieras ido se hubiera ido nos hubiéramos ido os hubierais ido se hubieran ido me hubiese ido te hubieses ido se hubiese ido nos hubiésemos ido os hubieseis ido se hubiesen ido futuro compuesto me hubiere ido te hubieres ido se hubiere ido nos hubiéremos ido os hubiereis ido se hubieren ido
modo imperativo	tú	vos	usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ustedes
presente	vete	andate	váyase	vayámonos	idos	váyanse

(1.1) odchodzić, iść sobie

(1.2) odjeżdżać, wyjeżdżać, wyjechać

(1.3) wymykać się, wyrywać się

odmiana:

(1) koniugacja III: czasownik nieregularny, model ir

 

przykłady:

(1.1) ¡Vete y déjame en paz! → Idź sobie i zostaw mnie w spokoju!

(1.2) Ayer mis padres se fueron de viaje alrededor del mundo. → Wczoraj moi rodzice wyjechali w podróż dookoła świata.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1-2) marcharse, partir

(1.3) escaparse

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ir

rzecz. ida ż

przym. ido

związki frazeologiczne:

etymologia:

hiszp. ir + se

uwagi:

źródła: