idiom

Podobna pisownia: Idiom • idióm

idiom (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈidʲjɔ̃m], AS: [idʹi ̯õm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j  ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiom	idiomy
dopełniacz	idiomu	idiomów
celownik	idiomowi	idiomom
biernik	idiom	idiomy
narzędnik	idiomem	idiomami
miejscownik	idiomie	idiomach
wołacz	idiomie	idiomy

(1.1) jęz. wyrażenie językowe, którego znaczenie jest swoiste, odmienne od znaczenia, jakie należałoby mu przypisać, biorąc pod uwagę poszczególne części składowe oraz reguły składni; zob. też idiom w Wikipedii

(1.2) przest. rzad. mowa, narzecze^[1]

(1.3) szt. zespół cech charakterystycznych dla danej dziedziny sztuki, okresu artystycznego lub artysty; zob. też idiom (sztuka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przykłady:

(1.1) Idiomów nie tłumaczy się dosłownie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) idiomat, idiomatyzm

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. idiomatyka ż, idiomat m, idiomatyzm m, idiomatyzacja ż

przym. idiomatyczny, idiomowy

przysł. idiomatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) idiom; (1.2) idiom
• białoruski: (1.1) ідыёма ż
• bułgarski: (1.1) идиом m
• chorwacki: (1.1) idiom m; (1.2) idiom m; (1.3) idiom m
• czeski: (1.1) idiom
• hiszpański: (1.1) locución idiomática ż, idiotismo m
• indonezyjski: (1.1) idiom; (1.2) idiom
• nowogrecki: (1.1) ιδιωτισμός m
• rosyjski: (1.1) идиома ż; (1.2) идиом m
• szwedzki: (1.1) idiom
• ukraiński: (1.1) ідіома ż, ідіом m
• węgierski: (1.1) idióma

źródła:

1.  Hasło „idiom” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

idiom (język angielski)

wymowa:

bryt. IPA: /ˈɪdɪəm/

wymowa amerykańska^?/i

wymowa brytyjska^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) styl, sposób wyrażania się

(1.2) jęz. mowa, narzecze

(1.3) jęz. idiom, idiomatyzm, idiomat

(1.4) szt. idiom

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. idiomaticize

przym. idiomatic, idiomatical

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

idiom (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

IPA: /idǐoːm/

podział przy przenoszeniu wyrazu: i•di•om

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) styl, sposób wyrażania się

(1.2) jęz. mowa, narzecze

(1.3) jęz. idiom, idiomatyzm, idiomat

(1.4) szt. idiom

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) Termin używany w przypadkach, gdy wybór precyzyjniejszej jednostki klasyfikacyjnej (język lub dialekt) byłby kwestią sporną.

źródła:

idiom (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	idiom	idiomy
dopełniacz	idiomu	idiomů
celownik	idiomu	idiomům
biernik	idiom	idiomy
wołacz	idiome	idiomy
miejscownik	idiomu	idiomech
narzędnik	idiomem	idiomy

(1.1) jęz. idiom

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. idiomatický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

idiom (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) idiom, wyrażenie idiomatyczne^[1]

odmiana:

(1.1) ett idiom, idiomet, idiom, idiomen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. idiomatisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 215.