humor

Podobna pisownia: Humor • humör • huumor

humor (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈxũmɔr], AS: [χũmor], zjawiska fonetyczne: nazal.

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	humor	humory
dopełniacz	humoru	humorów
celownik	humorowi	humorom
biernik	humor	humory
narzędnik	humorem	humorami
miejscownik	humorze	humorach
wołacz	humorze	humory

(1.1) zdolność dostrzegania komicznych stron rzeczywistości

(1.2) chwilowy stan psychiczny, zwłaszcza dobry

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.2) Wybacz, ale nie mam dzisiaj humoru. Miałam ciężki dzień.

składnia:

kolokacje:

(1.1) humor sytuacyjny • poczucie humoru

(1.2) dobry / zły / szampański humor • mieć (dobry) humor • mieć zły humor • nie mieć humoru • być w (dobrym) humorze • być w złym humorze • nie być w humorze

synonimy:

(1.1) poczucie humoru

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) nastrój

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. humory nmos, humorystyka ż, humorysta m, humorystka ż, humoreska ż, humorystyczność ż

przym. humorystyczny, humorzasty

przysł. humorystycznie

związki frazeologiczne:

czarny humor • nadrabiać humorem • szubieniczny humor / wisielczy humor • zepsuć humor

etymologia:

niem. Humor, franc. humeur, ang. humour, z łac. (h)umor (daw. ciecz organiczna wpływająca na usposobienie)^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) humour bryt., humor amer.; (1.2) mood, humour bryt., humor amer.
• arabski: (1.1) دعابة ż, فكاهة ż; (1.2) مزاج
• baskijski: (1.1) umore; (1.2) umore, aldarte
• białoruski: (1.1) гумар m; (1.2) гумар m, настрой m
• bułgarski: (1.1) хумор m
• czeski: (1.2) nálada
• duński: (1.1) humor w; (1.2) humør n, sindsstemning w
• esperanto: (1.1) humuro; (1.2) humoro
• francuski: (1.1) humour m; (1.2) humeur ż
• hiszpański: (1.1) humor m; (1.2) humor m
• jidysz: (1.2) מוט m (mut)
• niemiecki: (1.1) Humor m; (1.2) Laune ż, Stimmung ż
• nowogrecki: (1.1) χιούμορ n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.?)
• rosyjski: (1.1) юмор m; (1.2) настроение n
• szwedzki: (1.1) humor w; (1.2) humör n
• turecki: (1.1) mizah
• ukraiński: (1.1) гумор m
• wilamowski: (1.1) hamur ż, humor m; (1.2) łaum m
• włoski: (1.2) umore m

źródła:

1. Hasło „humor” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

humor (język angielski)

wymowa:

amer. SAMPA: /hjumO@r/

wymowa amerykańska^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) amer. humor

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. humour

przym. humorous, humorless

przysł. humorously

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

humor (język czeski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	humor	humory
dopełniacz	humoru	humorů
celownik	humoru	humorům
biernik	humor	humory
wołacz	humore	humory
miejscownik	humoru	humorech
narzędnik	humorem	humory

(1.1) humor, komizm, żartobliwość, wesołość

odmiana:

(1.1)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. humorální, humoralistický, humoristický

rzecz. humoreska ż, humorista m

przysł. humorně

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

humor (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) humor (nastrój)

(1.2) humor (wesołość)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

humor (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [ũ.ˈmoɾ]

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) humor, dowcip, wesołość

(1.2) nastrój

(1.3) przen. charakter, usposobienie

(1.4) przest. płyn ustrojowy

odmiana:

lm humores

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gracia, jovialidad, salero

(1.2) disposición

(1.3) carácter, talante

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. humorístico, humorado

rzecz. humorismo, humorista, humorada

związki frazeologiczne:

• humor negro → czarny humor
• sentido del humor → poczucie humoru

etymologia:

łac. humor, humōris

uwagi:

źródła:

humor (język portugalski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) humor

(1.2) usposobienie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

humor (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) humor

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. humornosť ż, humoristickosť ż, humorističnosť ż, humorista m, humoristka ż, humoreska ż

przym. humorný, humoristický

przysł. humorne, humoristicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

humor (język szwedzki)

wymowa:

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) humor, poczucie humoru^[1]

odmiana:

(1.1) en humor, humorn; blm

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. humorist, humoresk

przym. humoristisk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. humör

źródła:

1. Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen

humor (język węgierski)

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) humor

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) akasztófahumor • humorérzék

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. humorista, humoreszk, humorizálás

czas. humorizál

przym. humoros, humorisztikus

przysł. humorosan

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

humor (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

hamur

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) humor^[1]

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1.  Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.