gniazdownik

gniazdownik (język polski)

gniazdowniki (1.1) w gnieździe

wymowa:

​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gniazdownik	gniazdowniki
dopełniacz	gniazdownika	gniazdowników
celownik	gniazdownikowi	gniazdownikom
biernik	gniazdownika	gniazdowniki
narzędnik	gniazdownikiem	gniazdownikami
miejscownik	gniazdowniku	gniazdownikach
wołacz	gniazdowniku	gniazdowniki

(1.1) zool. zwierzę niezdolne do samodzielnego życia i wymagające opieki rodziców w okresie po narodzinach lub wykluciu; zob. też gniazdowniki w Wikipedii

(1.2) łow. ptak zabrany z gniazda w celu wyćwiczenia do łowów^[1]

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Najczęściej wymienianymi gniazdownikami wśród zwierząt są ptaki^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) typowy gniazdownik

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gniazdeczko n, gniazdko n, gniazdo n, gniazdowisko n, zagniazdownik mzw, gniazdówka ż, zagnieżdżanie n

czas. gnieździć się ndk., gniazdować ndk., zagnieżdżać ndk.

przym. gniazdkowy, gniazdowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. gniazdowy + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

1.  Hasło „gniazdownik” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
2. z Wikipedii