garbus

garbus (język polski)

garbus (1.1)

garbus (2.1)

wymowa:

IPA: [ˈɡarbus], AS: [garbus] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pogard. człowiek z garbem (kifozą)

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	garbus	garbusy
dopełniacz	garbusa	garbusów
celownik	garbusowi	garbusom
biernik	garbusa	garbusów
narzędnik	garbusem	garbusami
miejscownik	garbusie	garbusach
wołacz	garbusie	garbusy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	garbus	garbusy
dopełniacz	garbusa	garbusów
celownik	garbusowi	garbusom
biernik	garbusa	garbusy
narzędnik	garbusem	garbusami
miejscownik	garbusie	garbusach
wołacz	garbusie	garbusy

(2.1) pot. mot. jeden z modeli samochodu marki Volkswagen

odmiana:

(1.1)

 

(2.1)

 

przykłady:

(1.1) Przed kościołem żebrał jakiś garbus.

(2.1) Zdaniem wielu garbusy to najpiękniejsze samochody.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) garbaty

(2.1) chrząszcz, chrabąszcz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. garbaty m, garb m, garbatość ż

forma żeńska garbuska ż

zdrobn. garbusik m

czas. garbić się ndk., zgarbić się dk., przygarbić się dk.

przym. garbaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. garb + -us

(2.1) od (1.1)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (2.1) Beetle, Bug
• duński: (2.1) bille
• hiszpański: (1.1) cheposo, jorobado; (2.1) escarabajo m
• niemiecki: (1.1) Bucklige m; (2.1) Käfer m
• nowogrecki: (1.1) καμπούρης m; (2.1) σκαθάρι n
• portugalski: (1.1) corcunda m; (2.1) braz. port. fusca m
• słowacki: (1.1) hrbáč m
• włoski: (1.1) gobbo m; (2.1) maggiolino m

źródła: