frankijski

frankijski (język polski)

wymowa:

IPA: [frãŋʲˈcijsʲci], AS: [frãŋʹḱii ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- 

​^?/i

znaczenia:

przymiotnik

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	frankijski		frankijska	frankijskie	frankijscy	frankijskie
dopełniacz	frankijskiego		frankijskiej	frankijskiego	frankijskich
celownik	frankijskiemu		frankijskiej	frankijskiemu	frankijskim
biernik	frankijskiego	frankijski	frankijską	frankijskie	frankijskich	frankijskie
narzędnik	frankijskim		frankijską	frankijskim	frankijskimi
miejscownik	frankijskim		frankijskiej	frankijskim	frankijskich
wołacz	frankijski		frankijska	frankijskie	frankijscy	frankijskie

(1.1) hist. staroż. - średniow. właściwy Frankom, związany z Frankami (germańskim plemieniem)

(1.2) hist. właściwy Frankom, związany z Frankami (jak nazywano Europejczyków na obszarze Lewantu, u Greków i muzułmanów)

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.2) Podobnie jak bizantyńscy kronikarze Teofilakt przedstawia okoliczności przyjęcia przez Borysa chrztu. Mówi o zewnętrznym zagrożeniu (frankijskim!) i o głodzie, który dotknął Bułgarów^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Frank m, Frankijka ż, Frankonia ż, Frankończyk mos, Frankonka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Frankish
• czeski: (1.1) franský; (1.2) franský
• dolnołużycki: (1.1) frankojski
• francuski: (1.1) francique
• niemiecki: (1.1) fränkisch
• rosyjski: (1.1) франкский
• słowacki: (1.1) franský
• włoski: (1.1) franco

źródła:

1. Mirosław J. Leszka, Wizerunek władców pierwszego państwa bułgarskiego w bizantyńskich źródłach pisanych VIII- I połowa XII w, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.