egzemplarz

egzemplarz (język polski)

siedem egzemplarzy (1.1) książki

wymowa:

IPA: [ɛɡˈzɛ̃mplaʃ], AS: [egzẽmplaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jeden przedmiot z grupy jednorodnych przedmiotów

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	egzemplarz	egzemplarze
dopełniacz	egzemplarza	egzemplarzy
celownik	egzemplarzowi	egzemplarzom
biernik	egzemplarz	egzemplarze
narzędnik	egzemplarzem	egzemplarzami
miejscownik	egzemplarzu	egzemplarzach
wołacz	egzemplarzu	egzemplarze

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wszystkie egzemplarze tego czasopisma zostały już sprzedane.

składnia:

(1.1) licz. + egzemplarz • egzemplarz + D.

kolokacje:

(1.1) pierwszy / ostatni egzemplarz

synonimy:

(1.1) sztuka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. exemplum n, egzemplifikacja ż, egzemplum n

przym. egzemplifikacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. exemplum → przykład, kopia, wzór

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) copy, inform. instance
• baskijski: (1.1) ale
• białoruski: (1.1) экзэмпляр m
• duński: (1.1) eksemplar n
• esperanto: (1.1) ekzemplero, kopio
• francuski: (1.1) spécimen, exemplaire
• hiszpański: (1.1) ejemplar m, espécimen, muestra
• jidysz: (1.1) עקזעמפּלאַר m (ekzemplar)
• kaszubski: (1.1) ekzemplôrz m
• niemiecki: (1.1) Exemplar n
• portugalski: (1.1) espécime
• rosyjski: (1.1) экземпляр m
• szwedzki: (1.1) exemplar n
• turecki: (1.1) örnek
• ukraiński: (1.1) екземпля́р m
• węgierski: (1.1) minta
• włoski: (1.1) esemplare m, copia ż

źródła: