egzemplarz

egzemplarz (język polski)

siedem egzemplarzy (1.1) książki

wymowa:

IPA: [ɛɡˈzɛ̃mplaʃ], AS: [egzẽmplaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	egzemplarz	egzemplarze
dopełniacz	egzemplarza	egzemplarzy
celownik	egzemplarzowi	egzemplarzom
biernik	egzemplarz	egzemplarze
narzędnik	egzemplarzem	egzemplarzami
miejscownik	egzemplarzu	egzemplarzach
wołacz	egzemplarzu	egzemplarze

(1.1) jeden przedmiot z grupy jednorodnych przedmiotów

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Wszystkie egzemplarze tego czasopisma zostały już sprzedane.

składnia:

(1.1) licz. + egzemplarz • egzemplarz + D.

kolokacje:

(1.1) pierwszy / ostatni egzemplarz

synonimy:

(1.1) sztuka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. exemplum n, egzemplifikacja ż, egzemplum n

przym. egzemplifikacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. exemplum → przykład, kopia, wzór

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) copy, inform. instance
• baskijski: (1.1) ale
• białoruski: (1.1) экзэмпляр m
• duński: (1.1) eksemplar n
• esperanto: (1.1) ekzemplero, kopio
• francuski: (1.1) spécimen, exemplaire
• hiszpański: (1.1) ejemplar m, espécimen, muestra
• jidysz: (1.1) עקזעמפּלאַר m (ekzemplar)
• kaszubski: (1.1) ekzemplôrz m
• niemiecki: (1.1) Exemplar n
• portugalski: (1.1) espécime
• rosyjski: (1.1) экземпляр m
• szwedzki: (1.1) exemplar n
• turecki: (1.1) örnek
• ukraiński: (1.1) екземпля́р m
• węgierski: (1.1) minta
• włoski: (1.1) esemplare m, copia ż

źródła: