czołg

czołg (język polski)

czołg (1.1)

wymowa:

IPA: [ʧ̑ɔwk], AS: [čou̯k], zjawiska fonetyczne: wygł. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czołg	czołgi
dopełniacz	czołgu	czołgów
celownik	czołgowi	czołgom
biernik	czołg	czołgi
narzędnik	czołgiem	czołgami
miejscownik	czołgu	czołgach
wołacz	czołgu	czołgi

(1.1) wojsk. pojazd bojowy poruszający się na gąsienicach, wyposażony w armatę i pancerz; zob. też czołg w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Współczesne działo, szczególnie działo bezodrzutowe, musi trafić w czołg od pierwszego strzału.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) czołg jeździ / strzela • wieżyczka / działo czołgu • lekki / średni / ciężki czołg • czołg liniowy / podstawowy / specjalny / powietrznodesantowy • niszczyciel czołgów

synonimy:

(1.1) przest. tank

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) pojazd, broń

hiponimy:

(1.1) tankietka

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czołgista m, czołgistka ż, czołgowisko n, czołganie n, przeczołganie n, wyczołganie n

zgrub. czołgisko n

czas. czołgać ndk., przeczołgać dk., wyczołgać dk.

przym. czołgowy

związki frazeologiczne:

jedzie mi tu czołg

etymologia:

(1.1) pol. czołgać się; od sposobu poruszania się, ponieważ pierwsze czołgi jeździły bardzo wolno i nisko nad ziemią

uwagi:

(1.1) por. pancerny

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tank
• arabski: (1.1) دبابة ż
• baskijski: (1.1) tanke
• białoruski: (1.1) танк m
• bułgarski: (1.1) танк m
• chorwacki: (1.1) tenk m
• czeski: (1.1) tank m
• dolnołużycki: (1.1) tank m
• duński: (1.1) kampvogn w, tank w
• esperanto: (1.1) tanko
• fiński: (1.1) panssarivaunu
• francuski: (1.1) char m
• hebrajski: (1.1) טנק m (tank)
• hiszpański: (1.1) tanque m, carro de combate m
• interlingua: (1.1) tank
• islandzki: (1.1) skriðdreki m
• japoński: (1.1) 戦車 (せんしゃ, sensha)
• jidysz: (1.1) טאַנק m (tank)
• koreański: (1.1) 전차, 탱크
• nawaho: (1.1) chidí naaʼnaʼí beeʼeldǫǫh bikááʼ dah naaznilígíí
• niemiecki: (1.1) Tank m, Panzer m, Panzerkampfwagen m
• nowogrecki: (1.1) τανκ n, άρμα μάχης n
• rosyjski: (1.1) танк m
• słowacki: (1.1) tank m
• szwedzki: (1.1) stridsvagn w, tank w
• ukraiński: (1.1) танк m
• włoski: (1.1) carro armato m, tank m

źródła:

1. Przegląd Wojsk Lądowych, nr 4 (34), Warszawa, 1962 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.