cosinus
Z Wikisłownika, wolnego słownika
- wymowa:
- ‹kos-inus›, IPA: [kɔˈsʲĩnus], AS: [kosʹĩnus], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• nie dwuz.,
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
| przypadek | liczba pojedyncza | liczba mnoga |
|---|---|---|
| mianownik | cosinus | cosinusy |
| dopełniacz | cosinusa / cosinusu | cosinusów |
| celownik | cosinusowi | cosinusom |
| biernik | cosinus | cosinusy |
| narzędnik | cosinusem | cosinusami |
| miejscownik | cosinusie | cosinusach |
| wołacz | cosinusie | cosinusy |
- (1.1) mat. funkcja, która dla argumentu od 0 do π/2 wyraża stosunek długości przyprostokątnej przyległej do danego kąta do długości przeciwprostokątnej; zob. też cosinus w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
- przykłady:
- (1.1) Cosinus jest funkcją okresową.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kosinus
- antonimy:
- (1.1) arcus cosinus
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kosinus mrz, cosinusoida ż, kosinusoida ż, sinus mrz, sinusoida ż
- przym. kosinusowy, sinusowy, sinusoidalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- n.łac. co- + sinus → z + wygięcie, zatoka[1]
- uwagi:
- alternatywna pisownia: kosinus[2]
- zobacz też: sinus • cosinus (kosinus) • tangens • cotangens (kotangens) • secans (sekans) • cosecans (kosekans)
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cosine
- baskijski: (1.1) kosinu
- białoruski: (1.1) косінус m
- bułgarski: (1.1) косинус m
- duński: (1.1) cosinus w
- esperanto: (1.1) kosinuso
- francuski: (1.1) cosinus
- hiszpański: (1.1) coseno m
- norweski (bokmål): (1.1) cosinus m
- norweski (nynorsk): (1.1) cosinus m
- nowogrecki: (1.1) συνημίτονο n
- rosyjski: (1.1) косинус m
- szwedzki: (1.1) cosinus
- ukraiński: (1.1) косинус m
- źródła:
- Hasło „cosinus” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
