chód

Podobna pisownia: chod • chôd

chód (język polski)

wymowa:

IPA: [xut], AS: [χut], zjawiska fonetyczne: wygł. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chód	chody
dopełniacz	chodu	chodów
celownik	chodowi	chodom
biernik	chód	chody
narzędnik	chodem	chodami
miejscownik	chodzie	chodach
wołacz	chodzie	chody

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	chód
dopełniacz	chodu
celownik	chodowi
biernik	chód
narzędnik	chodem
miejscownik	chodzie
wołacz	chodzie

(1.1) chodzenie, zob. krok

(1.2) sport. sport i dyscyplina olimpijska

odmiana:

(1.1)

 

(1.2)

 

przykłady:

(1.2) Robert Korzeniowski zdobył dwa medale olimpijskie w chodzie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) krok

(1.2) chód sportowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chodak mrz, chodziarz mos, chodziarka ż, chodzik m, chodzony m, chodzenie n, chadzanie n

czas. chadzać ndk., chodzić ndk.

przym. chodziarski

związki frazeologiczne:

być na chodzie

etymologia:

prasł. *chodъ^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: krok

• białoruski: (1.1) хадзьба ż; (1.2) хадзьба ż
• bułgarski: (1.1) ход m
• hiszpański: (1.1) andar m, marcha ż; (1.2) marcha ż
• niemiecki: (1.1) Gang m; (1.2) Gehen n
• nowogrecki: (1.1) βάδιση ż; (1.2) βάδην n
• rosyjski: (1.1) ход m; (1.2) ходьба ż
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) ходъ m (xodŭ)
• ukraiński: (1.1) хода ż, хід m; (1.2) ходьба ż

źródła:

1.  Hasło „chód” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.