babiniec

babiniec (język polski)

wymowa:

IPA: [baˈbʲĩɲɛt͡s], AS: [babʹĩńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	babiniec	babińce
dopełniacz	babińca	babińców
celownik	babińcowi	babińcom
biernik	babiniec	babińce
narzędnik	babińcem	babińcami
miejscownik	babińcu	babińcach
wołacz	babińcu	babińce

(1.1) żart. duża liczba kobiet zgromadzona w jednym miejscu

(1.2) daw. także obecnie gw. (Kraków i Bukowina)^[1][2] archit. przedsionek kościoła lub wydzielona część synagogi, przeznaczone dla kobiet; zob. też babiniec w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Zbulwersowany babiniec poruszał się bardzo szybko w kierunku Urzędu Miejskiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) kruchta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. baba ż, babka ż, babsko n

przym. babski, babi

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.2) por. ukr. бабинець^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) бабскае царства n; (1.2) бабінец m
• niemiecki: (1.1) Weiberreich n; (1.2) Kirchenhalle ż
• wilamowski: (1.1) babińjec ż; (1.2) babińjec ż

źródła:

1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 254.
2. Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 27; dostęp: 24 października 2018.