aresztant

aresztant (język polski)

aresztant (1.1)

wymowa:

IPA: [aˈrɛʃtãnt], AS: [areštãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zatrzymana w areszcie

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	aresztant	aresztanci
dopełniacz	aresztanta	aresztantów
celownik	aresztantowi	aresztantom
biernik	aresztanta	aresztantów
narzędnik	aresztantem	aresztantami
miejscownik	aresztancie	aresztantach
wołacz	aresztancie	aresztanci

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Jak tobie nie wstyd nawet, takiemu staremu, porządnemu aresztantowi, co już trzeci raz tu siedzi i przykładem dla innych być powinien, za łby się z frajerami wodzić! (M. Konopnicka: Onufer)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) aresztowany, zatrzymany

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. areszt mrz, aresztowanie n

forma żeńska aresztantka ż

czas. aresztować

przym. aresztancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Arrestant^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) arrestee
• białoruski: (1.1) арыштант m, арыштаваны m
• bułgarski: (1.1) арестант m
• francuski: (1.1) arrêté m, détenu
• interlingua: (1.1) arrestato
• rosyjski: (1.1) арестованный m
• ukraiński: (1.1) арештант m

źródła:

1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 27.