aresztant

aresztant (język polski)

aresztant (1.1)

wymowa:

IPA: [aˈrɛʃtãnt], AS: [areštãnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	aresztant	aresztanci
dopełniacz	aresztanta	aresztantów
celownik	aresztantowi	aresztantom
biernik	aresztanta	aresztantów
narzędnik	aresztantem	aresztantami
miejscownik	aresztancie	aresztantach
wołacz	aresztancie	aresztanci

(1.1) osoba zatrzymana w areszcie

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Jak tobie nie wstyd nawet, takiemu staremu, porządnemu aresztantowi, co już trzeci raz tu siedzi i przykładem dla innych być powinien, za łby się z frajerami wodzić! (M. Konopnicka: Onufer)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) aresztowany, zatrzymany

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. areszt mrz, aresztowanie n

forma żeńska aresztantka ż

czas. aresztować

przym. aresztancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Arrestant^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) arrestee
• białoruski: (1.1) арыштант m, арыштаваны m
• bułgarski: (1.1) арестант m
• francuski: (1.1) arrêté m, détenu
• interlingua: (1.1) arrestato
• rosyjski: (1.1) арестованный m
• ukraiński: (1.1) арештант m

źródła:

1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 27.