areszt

areszt (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈarɛʃt], AS: [arešt] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	areszt
dopełniacz	aresztu
celownik	aresztowi
biernik	areszt
narzędnik	aresztem
miejscownik	areszcie
wołacz	areszcie

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	areszt	areszty
dopełniacz	aresztu	aresztów
celownik	aresztowi	aresztom
biernik	areszt	areszty
narzędnik	aresztem	aresztami
miejscownik	areszcie	aresztach
wołacz	areszcie	areszty

(1.1) tymczasowe pozbawienie wolności; zob. też areszt w Wikipedii

(1.2) miejsce, gdzie wykonywany jest areszt (1.1)

(1.3) zajęcie przedmiotów na poczet wierzytelności

(1.4) pot. uczn. zakaz wychodzenia z domu w czasie wolnym nałożony przez rodzica lub opiekuna na dziecko^[1]

odmiana:

(1.1,3)

 

(1.2)

 

przykłady:

(1.1) Areszt i tymczasowe zatrzymanie są zawsze dopuszczalne, jeśli zachodzi podejrzenie, że istnieje zamiar dokonania przestępstwa.^[2]

(1.2) […] przez długi czas mieściły się w niej magistrat na piętrze, a na dole areszt policyjny […]^[3]

(1.3) […] namawiali mego nieszczęśliwego męża, ażeby położył mi areszt na majątku […]^[4]

(1.4) Nie mogę iść na imprezę, mam areszt.

składnia:

kolokacje:

(1.1) areszt domowy / tymczasowy

synonimy:

reg. harest

(1.2) przest. koza, wojsk. odwach; gw. (Śląsk Cieszyński i Górny Śląsk) hareszt

(1.4) szlaban

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. aresztowany mos, aresztant m, aresztowanie n, areszcik mrz, aresztantka ż

czas. aresztować ndk.

przym. aresztancki

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Arrest < wł. arresto < wł. arrestare → zatrzymać^[5]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) arrest
• białoruski: (1.1) арышт m; (1.3) арышт m
• bułgarski: (1.1) арест m; (1.2) арест m
• czeski: (1.1) vazba ż
• duński: (1.1) arrest w; (1.2) arrest w, arresthus n; (1.3) arrest w
• esperanto: (1.1) aresto; (1.2) arestejo
• górnołużycki: (1.1) arest m; (1.2) arest m
• hiszpański: (1.1) arresto m, detención ż; (1.2) cárcel ż, prisión ż; (1.3) embargo m, secuestración ż
• kaszubski: (1.1) areszt m; (1.2) sôdzô ż, priza ż, kluza ż; (1.3) zajãcé n
• kataloński: (1.1) arrest m
• kazachski: (1.1) тұтқын
• norweski (bokmål): (1.1) arrest m; (1.2) arrest m
• norweski (nynorsk): (1.1) arrest m; (1.2) arrest m
• nowopruski: (1.2) arests m
• rosyjski: (1.1) арест m; (1.3) арест m
• szwedzki: (1.2) arrest w
• tuvalu: (1.2) faleleoleo
• ukraiński: (1.1) арешт m; (1.2) арешт m; (1.3) арешт m
• wepski: (1.1) pidätand
• wilamowski: haoft; (1.2) rest m

źródła:

1. Małgorzata Kasperczak, Monika Rzeszutek, Joanna Smól, Halina Zgółkowa, Nowy słownik gwary uczniowskiej, red. Halina Zgółkowa, Wydawnictwo EUROPA, Wrocław 2004, ISBN 83-88962-71-X, s. 19.
2. Rozporządzenie o prawie karnym dla Polaków i Żydów na wschodnich terenach wcielonych
3. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, tom IV, «Kraśnik»
4. B. Prus: Lalka
5. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 27.

areszt (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) areszt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: