Turyn

Turyn (język polski)

Turyn (1.1)

Turyn (1.1)

Turyn (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈturɨ̃n], AS: [turỹn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Turyn	Turyny
dopełniacz	Turynu	Turynów
celownik	Turynowi	Turynom
biernik	Turyn	Turyny
narzędnik	Turynem	Turynami
miejscownik	Turynie	Turynach
wołacz	Turynie	Turyny

(1.1) geogr. miasto w północno-zachodnich Włoszech nad rzeką Pad; stolica Piemontu^[1]; zob. też Turyn w Wikipedii

(1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech z ośrodkiem administracyjnym w Turynie (1.1); zob. też prowincja Turyn w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przykłady:

(1.1) Nazwa miasta Turyn pochodzi od celtyckiego słowa „tau” oznaczającego góry.

(1.1) Jan Bosko zmarł w 1888 w Turynie.

(1.1) Warszawa jest jednym z miast partnerskich Turynu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Turynie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Turynu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Turynu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Turynu • mieszkaniec / mieszkanka Turynu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Turynie • pochodzić z Turynu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Turynu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. turyńczyk m, turynka ż

przym. turyński

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Taurinum < łac. Taurinus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Turin
• arabski: (1.1) تورينو m
• białoruski: (1.1) Турын m
• bułgarski: (1.1) Торино n
• czeski: (1.1) Turín m
• esperanto: (1.1) Torino
• francuski: (1.1) Turin ż
• galicyjski: (1.1) Turín
• hiszpański: (1.1) Turín m
• islandzki: (1.1) Tórínó
• japoński: (1.1) トリノ
• jidysz: (1.1) טורין
• lombardzki: (1.1) Turin
• łaciński: (1.1) Taurinum, Augusta Taurinorum ż
• niemiecki: (.1) Turin n
• nowogrecki: (1.1) Τορίνο n, Τουρίνο n
• ormiański: (1.1) Թուրին
• portugalski: (1.1) Turim ż
• rosyjski: (1.1) Турин m
• słowacki: (1.1) Turín m
• słoweński: (1.1) Torino m
• sycylijski: (1.1) Torinu
• turecki: (1.1) Torino
• ukraiński: (1.1) Турин m
• węgierski: (1.1) Torino
• włoski: (1.1) Torino ż

źródła:

1.  Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 368.