Popielec

Podobna pisownia: popieleć

Popielec (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈpʲjɛlɛt͡s], AS: [popʹi ̯elec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​^?/i

​^?/i ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Popielec	Popielce
dopełniacz	Popielca	Popielców
celownik	Popielcowi	Popielcom
biernik	Popielec	Popielce
narzędnik	Popielcem	Popielcami
miejscownik	Popielcu	Popielcach
wołacz	Popielcu	Popielce

(1.1) rel. zob. Środa Popielcowa

odmiana:

(1.1)

 

przykłady:

(1.1) Dopiero we wstępną środę, w Popielec, nie szykując nawet śniadania, ogarnęła się, jak mogła najlepiej, dzieci dała pod Weronczyną opiekę i zabierała się do wyjścia.^[1]

(1.1) Na ten popielec zjeżdżali się i schodzili do kościołów wszyscy katolickiego wyznania, panowie nawet najwięksi nigdy go nie opuszczali.^[2]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Środa Popielcowa, Wstępna Środa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. popielnica ż, popiół mrz, popielnik mos/mrz

przym. popielcowy

związki frazeologiczne:

miło jak w Popielec • przysłowia gdy w Popielec pogoda, wiosna będzie sucha; gdy deszcz będzie mokra; a jeżeli zimno, będzie zimna • gdy w Popielec pogoda służy, suchą wiosnę wróży

etymologia:

czes. popielec < kalka z łac. dies cinerum^[3]

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Środa Popielcowa

źródła:

1. W. Reymont: Chłopi
2. J. Kitowicz: Opis obyczajów za panowania Augusta III
3. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 29.