закінчити

закінчити (język ukraiński)

transliteracja:

zakìnčiti

wymowa:

закі́нчити^?/i zobacz zasady wymowy ukraińskiej

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. закінчувати, закінчати)

bezokolicznik			закі́нчи́ти
		liczba pojedyncza		liczba mnoga
	tryb rozkazujący
	1 os.			закі́нчмо, закінчі́мо
	2 os.	закі́нч, закінчи́		закі́нчте, закінчі́ть
	czas przyszły
	1 os.	закі́нчу́		закі́нчимо́, закі́нчи́м
	2 os.	закі́нчи́ш		закі́нчите́
	3 os.	закі́нчи́ть		закі́нча́ть
	czas przeszły
	m	закі́нчи́в		закі́нчи́ли
	ż	закі́нчи́ла
	n	закі́нчи́ло
	imiesłów przymiotnikowy przeszły
	imiesłów przymiotnikowy bierny		закі́нчений
	forma bezosobowa		закі́нчено
	imiesłów przysłówkowy uprzedni		закі́нчи́вши

(1.1) zakończyć, ukończyć, skończyć

odmiana:

(1.1) ^[1]

 

przykłady:

(1.1) Аби́ б ті́льки всти́гнути вча́сно закі́нчи́ти цю робо́ту.^[2] → Żeby tylko udało się skończyć tę robotę na czas.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. закінчування n, закінчення n, закінченість ż

czas. закінчувати ndk., закінчуватися ndk., закінчати ndk., закінчитися dk.

przym. закінчений

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

1.  Hasło „закі́нчи́ти” w: Словники України online.
2.  Hasło „АБИ Б <ТІ́ЛЬКИ (ТІ́ЛЬКИ)>²” w: Алла Лучик, Ольга Антонова, Іоанна Дубровська, Українсько-польський словник еквівалентів слова, Kijów 2011, ISBN 978-966-2410-27-3, s. 13.