Zwierzęta urikoteliczne

Zwierzęta urikoteliczne, zwierzęta urykoteliczne (łac. acidum uricum – kwas moczowy^[1]) – zwierzęta, które w wyniku procesów metabolicznych wydalają większość azotu w postaci kwasu moczowego. Jest on bardzo mało toksyczny, ale jego synteza jest bardziej energochłonna niż synteza amoniaku czy mocznika. Pozwala jednak na zaoszczędzenie wody, ponieważ już w niedużym stężeniu związek ten wytrąca się z roztworu w postaci kryształów, tak więc woda, w której się znajdował, może zostać ponownie wykorzystana^[2].

Zwierzęta urikoteliczne często zamieszkują pustynie i półpustynie^[2]. W ten sposób azot wydalają: gady^[2][3] (poza krokodylami, które są amonioteliczne)^[3], ptaki^[2][3], lądowe ślimaki^[2][3][4], owady^[2][3], a także pajęczaki i wije^[5]. Osobniki dorosłe wydalają go w postaci gęstej zawiesiny lub kryształów^[4], natomiast zarodki rozwijające się w jajach odkładają kryształy kwasu moczowego w jamie omoczni^[1].

Przypisy

1. Piotr Tadeusz Kąkol: Biologia: Kompendium. Warszawa: Świat Książki, 2007, s. 364. ISBN 978-83-247-0288-6.
2. Encyklopedia Biologia. Agnieszka Nawrot (red.). Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 558. ISBN 978-83-7327-756-4.
3. Tablice biologiczne. Witold Mizerski (red.). Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo Adamantan, 2004, s. 150. ISBN 83-7350-059-6.
4. Biologia: Jedność i różnorodność. Warszawa: Wydawnictwo Szkolne PWN, 2008, s. 358. ISBN 978-83-7446-134-4.
5. Marzena Popielarska-Konieczna: Słownik szkolny: Biologia. Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003, s. 535. ISBN 83-7389-096-3.

Encyklopedie internetowe:

• Catalana: 0149479