Loading AI tools
polski poeta, krytyk literacki, eseista i tłumacz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Jerzy Bieńkowski (ur. 31 sierpnia 1913 w Warszawie, zm. 23 lutego 1994 tamże) – polski poeta, krytyk literacki, eseista, tłumacz.
 Zbigniew Bieńkowski ok. 1960 roku | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 sierpnia 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 lutego 1994 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Muzeum artysty |
Trzy poematy, |
| Odznaczenia | |
  | |
| Nagrody | |
|
nagroda PEN Clubu za przekłady z lit. franc. (1964), nagroda I stopnia w dziale Radia Komisji ds. Radia i Telewizji (1981), nagroda Literatury na Świecie (1981, za rok 1980) | |
Urodził się w rodzinie Grzegorza i Emilii z Bzowskich, brat Witolda. W 1931 ukończył Gimnazjum Ojców Marianów na Bielanach. W latach 1932–1939 studiował prawo oraz romanistykę na Wydziale Prawa i Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, a także na paryskiej Sorbonie w latach 1938–1939. W 1938 wyjechał do Paryża na roczne stypendium Instytutu Francuskiego, gdzie zawarł znajomość m.in. z Janem Brzękowskim, a dzięki niemu z poetami francuskiej Awangardy (znaczący wpływ na twórczość poety wywarły przede wszystkim kontakty z Paulem Éluardem, Jules’em Supervielle’em). Należał do Legionu Młodych[1] – Akademickiego Związku Pracy dla Państwa. Literacko debiutował w 1936, publikując wiersze w piśmie „Okolica poetów”, a pierwszy tomik wydał w roku 1938. W 1939 wyjechał do Włoch, a stamtąd do ówczesnej Jugosławii, tam zastał go wybuch II wojny światowej.
W latach okupacji przebywał w Polsce. Był żołnierzem Armii Krajowej, kierownikiem referatu polityczno-prasowego w Wydziale Bezpieczeństwa Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu Londyńskiego[1], uczestniczył w powstaniu warszawskim.
Po wojnie pracował w redakcji „Rzeczpospolitej”, następnie w tygodniku „Odrodzenie” i miesięczniku „Twórczość”. Popularyzował poezję w Polskim Radiu. Od 1956 tworzył scenariusze, przekłady i adaptacje dla Teatr Telewizji[2] i Teatru Polskiego Radia. Był też kierownikiem literackim Teatru Muzycznego w Słupsku. W latach 1966–1972 był członkiem polskiego PEN Clubu.
Autorzy, na których skupiał się jako tłumacz to: Charles Baudelaire, Victor Hugo, Michaił Lermontow, Saint-John Perse, Paul Éluard, Jules Supervielle.
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A-3-6)[3].
Mąż Gety Bieńkowskiej, z którą miał syna Andrzeja, mąż poetki, Małgorzaty Hillar, z którą miał syna Dawida, mąż Wiery Anisimow, tłumaczki. Później związał się z poetką Adrianą Szymańską, z którą miał córkę Katarzynę, tłumaczkę i poetkę.
Publikacje książkowe Zbigniewa Bieńkowskiego
I. Poezja
II. Krytyka literacka
III. Tłumaczenia
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
