Zamek w Uniejowie
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zamek w Uniejowie – zabytkowy[1] zamek w Uniejowie[2].
 nr rej. 256/714 z 21.10.1967 | |
.jpg) Zamek w Uniejowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Rozpoczęcie budowy |
1360 |
| Ukończenie budowy |
1365 |
| Ważniejsze przebudowy |
1525–34, 1848 |
Położenie na mapie Uniejowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu poddębickiego  | |
Położenie na mapie gminy Uniejów  | |
 51°58′22,5″N 18°47′22,1″E | |
| Strona internetowa | |
Zamek biskupi posadowiony na lewym brzegu Warty jest jednym z głównych zabytków miasta.
Zamek wybudowany został w latach 1360–1365 na miejscu starej fortalicji drewnianej, zniszczonej podczas najazdu Krzyżaków na miasto w 1331. Inicjatorem budowy zamku był arcybiskup gnieźnieński Jarosław Bogoria Skotnicki. Wybudowany na planie czworoboku z wysoką na 25 metrów cylindryczną wieżą o charakterze stołpu. Zamek był częścią systemu twierdz granicznych broniących od północy dostępu do centrum państwa, jednocześnie pełniąc funkcję ważnego ośrodka administracji i zarządu diecezji. W zamku przechowywano wartościowy księgozbiór, archiwum i skarbiec katedry gnieźnieńskiej. Odbywały się w nim ważne spotkania, jak np. synod w 1376 z udziałem nuncjusza papieskiego[2][3].
Po pożarze w 1525 obiekt został przebudowany przez starostę Stanisława z Gomolina na renesansową rezydencję, którą ukończono w 1534 (wtedy utracił większość cech gotyckich). Ostatecznie rolę obronną przestał pełnić w pierwszej połowie XVII w., kiedy otrzymał wczesnobarokową formę, stając się rezydencją biskupów Jana Wężyka herbu Wąż i Macieja Łubieńskiego herbu Pomian. Z tego czasu pochodzi okazały portal wjazdowy z herbami obu duchownych. W 1704 roku został spustoszony przez wojska saskie[4]. Po pożarze miasta z 1736, podczas którego spłonęły dachy nad budynkami mieszkalnymi i nad wieżą, ich remont przeprowadził biskup Krzysztof Antoni Szembek[2][3].
W 1836 z nadania cara zamek z tytułem hrabiowskim otrzymał za zasługi w tłumieniu powstania listopadowego pochodzący z Estonii generał Karol Toll, który jednak nigdy w nim nie zamieszkał[5]. Dopiero jego syn Aleksander Toll w 1848 dokonał klasycystycznej przebudowy obiektu w stylu romantycznym, a jego żona założyła na zachód od rezydencji romantyczny park krajobrazowy z wieloma gatunkami drzew rodzimych i zagranicznych[6]. Tollowie spolonizowali się i władali zamkiem do końca I wojny światowej[2][3].
Podczas II wojny światowej oraz w okresie powojennym zamek został znacząco zdewastowany[4].
W latach 1956–1967 zamek odrestaurowano i zaadaptowano na archiwum. Mieści się w nim hotel wraz z centrum konferencyjnym oraz restauracja[3].
Zamek na grafice z 1843
Baszta w 1926
Zamek w 1971
Zamek w 2013
Herb Jelita Stanisława z Gomolina
Herb Jelita Stanisława z Gomolina
Dziedziniec
.jpg)
.jpg)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
