Zamek Tharandt

Zamek Tharandt (niem. Burg Tharandt) – zamek znajdujący się w Tharandt koło Freital w powiecie Sächsische Schweiz-Osterzgebirge, obecnie w stanie ruiny. Jego historia sięga początku XIII wieku.

Zamek Tharandt

Burg Tharandt

Ruiny zamku Tharandt (2006)
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Saksonia
Miejscowość	Tharandt
Położenie na mapie Saksonii Ruiny zamku Tharandt
Położenie na mapie Niemiec Ruiny zamku Tharandt
50°58′55,7″N 13°34′50,3″E

Pierwszym właścicielem zamku był Dytryk I Zgnębiony, margrabia Miśni. Budowla była wzorowana na tyrolskim zamku Tarantsberg. Po śmierci Dytryka zamek przejął landgraf Turyngii Ludwik IV. W 1224 podczas szturmu budowla spłonęła. Została odbudowana przez Henryka III Dostojnego, syna Dytryka. W 1316 panami zamku byli margrabia brandenburski Waldemar Wielki i Jan von Brandenburg. Między 1371 a 1400 rokiem należał do hrabiego Schönburga. Wtedy wzmocniono fortyfikacje. W 1410 Tharandt przyznano landgrafowi Fryderykowi młodszemu.

Pod koniec XV wieku na zamku mieszkała Sydonia, córka Jerzego z Podiebradów. Po jej śmierci w 1510 roku pozostał niezamieszkany. W 1572 roku zdemontowano dach i wykorzystano go do naprawy zamku w Annaburgu. W 1582 po uzyskanym od Augusta Wettyna pozwoleniu kontynuowano rozbiórkę budowli. Między 1626-31 na dawnym podzamczu powstał stojący do dziś kościół.

W 1800 roku ruiny obsadzono drzewami i kwiatami, nadając im romantyczny wygląd. Między 1790 a 1850 stanowiły ulubiony obiekt dla malarzy i rysowników, wśród których byli Ludwig Richter, Caspar David Friedrich, Adrian Zingg i Carl Blechen.

Obok zachowanych ruin między 1858 a 1861 Ariel Graf von der Recke-Volmerstein zbudował nowy zamek (Schloss Tharandt). W 1866 posiadłość odkupił od niego Michał Hieronim Leszczyc-Sumiński i przebudował ją w stylu orientalno-mauretańskim. Po śmierci Sumińskiego w 1898 zamek odziedziczył jego pasierb, baron von Recum. Jednym z późniejszych właścicieli był alchemik Franz Tausend. Od pożaru w 1936 do 2002 ruiny zamku pozostały niemal niezmienione. Od 2002 zamek znajduje się w rękach prywatnych i jest powoli odrestaurowywany.

Linki zewnętrzne

• Die Burg. [dostęp 2009-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-07)].