Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Feliks Hellmann (ur. 20 czerwca 1911 w Zakopanem, zm. 27 października 1987 w Gdańsku) – polski inżynier elektryk, specjalista w zakresie elektroenergetyki, profesor nauk technicznych.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 czerwca 1911 |
| Data i miejsce śmierci |
27 października 1987 |
| Profesor nauk technicznych | |
| Alma Mater | |
| Profesura |
1967 |
| Odznaczenia | |
    | |
Urodził się w rodzinie Włodzimierza, pułkownika Wojska Polskiego, uczestnika akcji pod Bezdanami, i Zenobii z Dąbrowskich (1880–1965). W latach 1922–1935 działał w ZHP, był drużynowym 16. Drużyny im. Zawiszy Czarnego[1]. W 1929 uzyskał maturę w VII Państwowym Gimnazjum Męskim im. Stanisława Staszica.[2] Studia wyższe ukończył w 1935 na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. W 1935 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. W latach 1936–1938 pracował w firmie English Electric przy elektryfikacji warszawskiego węzła kolejowego, 1938–1939 w Biurze Projektów Śląskich Zakładów Elektrycznych „Ślązel” w Katowicach przy projektowaniu stacji transformatorowych 150 kV na linii PKP Górny Śląsk – Warszawa[1].
W szeregach 46. Dywizji Artylerii w Modlinie brał udział w obronie Warszawy we wrześniu 1939, trafił wtedy do niemieckiej niewoli, z której uciekł. Od 1 grudnia 1939 do 30 lipca 1944 pracował jako inżynier ruchu w Elektrowni Okręgowej Maurycego Potockiego w Jabłonnie. Od 1942 uczestniczył w działaniach Armii Krajowej, w stopniu porucznika ps. Bill walczył w powstaniu warszawskim[3]. Po upadku powstania w Zakopanem kierował elektrownią wodną na Olczy.
Od 1945 pracował w Zjednoczeniu Energetycznym Okręgu Pomorskiego w Bydgoszczy, kierował odbudową i rozbudową elektrowni oraz sieci elektrycznych Pomorza i Kujaw. W 1953 został zwolniony z pracy za członkostwo w Armii Krajowej.
Pracę naukowo-dydaktyczną na Politechnice Gdańskiej rozpoczął w 1954 w Katedrze Elektroenergetyki jako zastępca profesora, w 1957 otrzymał tytuł naukowy docenta, a w 1968 tytuł profesora nadzwyczajnego nauk technicznych. Równocześnie w roku 1954 zorganizował w Gdańsku oddział resortowego Instytutu Energetyki, którym kierował przez 18 lat. Wraz z zespołem opracował i wdrożył w polskiej energetyce oryginalne rozwiązania konstrukcyjne regulatorów napięcia dla generatorów wielkiej mocy, transformatorów i elektrofiltrów. Laureat zespołowej Nagrody Państwowej II stopnia w 1968 i 1972[1].
Od 8 października 1939 był żonaty z Haliną z Ładzińskich (1914–2019). Ojciec profesora Andrzeja, specjalisty w zakresie hematologii, i Hanny po mężu Swinarskiej (ur. 1940)[1].
Zmarł w Gdańsku, pochowany na cmentarzu Srebrzysko (rejon V, taras II, grób 44)[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
