Wola Rzeczycka

Wola Rzeczycka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Radomyśl nad Sanem^[5][3].

Integralne części wsi Wola Rzeczycka^[5][3]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0805324	Kołowrót	część wsi
0805330	Komorniki	część wsi
0805347	Nowa Wieś	część wsi
0805353	Przymiarki	część wsi
0805360	Turki	część wsi
0805376	Zagroda	część wsi

Wola Rzeczycka

wieś
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	stalowowolski
Gmina	Radomyśl nad Sanem
Liczba ludności (2021)	814[1]
Strefa numeracyjna	15
Kod pocztowy	37-455[2]
Tablice rejestracyjne	RST
SIMC	0805318[3]
Położenie na mapie gminy Radomyśl nad Sanem Wola Rzeczycka
Położenie na mapie Polski Wola Rzeczycka
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Wola Rzeczycka
Położenie na mapie powiatu stalowowolskiego Wola Rzeczycka
50°39′28″N 22°01′02″E[4]

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego^[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego^[3].

Historia

Pierwszą wzmiankę o wsi zawdzięcza­my Długoszowi, który w Liber Beneficiorum wymienił Wolę Rzeczycką wśród wsi należących do parafii w Charzewicach. Musiała powstać do­piero po roku 1464, czyli dacie utworzenia parafii w Pniowie, gdyż wśród jej uposażenia nie było jeszcze dziesięciny z Woli Rzeczyckiej. Dopiero w „Księdze dochodów beneficjów diecezji krakowskiej" z 1529 roku czy­tamy, że pleban z Pniowa pobiera dziesięcinę snopową m.in. ze wsi ''Wolya Rzeczyska na Possanyw''. W 1478 roku jest wymieniona jako wieś szla­checka wśród włości Jakuba i Stanisława Zaklików z Międzygórza.

W 1626 właścicielką wsi była Anna Grodzka. W jej rękach Wola Rzeczycką była jeszcze w 1637 roku. Przez następne pół wieku sytuacja uległa zmia­nie. W 1676 roku trybun lubelski, Władysław Goraj - Lipnicki miał tu już 34 poddanych, 2 Żydów i 6 przedstawicieli czeladzi dworskiej.

W latach 20. XVIII wieku Wolę Rzeczycką nabył książę Jerzy Ignacy Lubomirski i wkrótce weszła w skład klucza ''długorzeczyckiego'', a Lubomirscy utworzyli tu obszerny folwark nazywany ''Zagroda''. Oprócz budynku mieszkalnego, składającego się z izby administratorskiej, istniały w folwarku brogi, szopy na słomę, obory, dwie stajnie, chle­wy, lodownia oraz spichlerz.

W 1740 roku mieszkało w Woli Rzeczyckiej 40 kmieci, 7 komorni­ków i rzemieślnik - łącznie 173 osoby. Pod koniec XVIII wieku liczba lud­ności wsi zmniejszyła się do 147 osób, nie było już kmieci, jedynie półrolnicy, zagrodnicy, 4 chałupników i 3 komorników. Przed I wojną światową wykazano tu już 585 mieszkańców.

W 1921 roku Wola Rzeczycka razem z przysiółkiem Turki miała 111 domów i 559 mieszkańców, zaś w 1938 ich liczba wzrosła do 731.

W pierwszej połowie XIX wieku majątek dworski stał się własnością Gostyńskiego. Po śmierci Gostyńskiego, Wola Rzeczycka powróciła do Lubomirskich.

Likwidacji posiadłości dworskich w Woli Rzeczyckiej do­konał w latach 1925–1926 książę Jerzy Lubomirski^[7]. Tutejszy folwark nabył żyd, Rachmiel Kanarek z Zaleszan, który jeszcze przed wybuchem II wojny światowej sprzedał go okolicznym chło­pom^[7].

Tradycje

Do kulturalnych atrakcji wsi należy zaliczyć, istniejący od momentu powstania parafii w 1924, zwyczaj wielkanocnej straży grobowej „Turków"^[8].

Zabytki

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa w Woli Rzeczyckiej i zabytkowa kaplica z XIX w. pw. Matki Boskiej Częstochowskiej.