Remove ads
Wola Rzeczycka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie stalowowolskim, w gminie Radomyśl nad Sanem[5][3].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
814[1] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
37-455[2] |
| Tablice rejestracyjne |
RST |
| SIMC |
0805318[3] |
Położenie na mapie gminy Radomyśl nad Sanem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu stalowowolskiego  | |
 50°39′28″N 22°01′02″E[4] | |
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie urzędowskim województwa lubelskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego[3].
Pierwszą wzmiankę o wsi zawdzięczamy Długoszowi, który w Liber Beneficiorum wymienił Wolę Rzeczycką wśród wsi należących do parafii w Charzewicach. Musiała powstać dopiero po roku 1464, czyli dacie utworzenia parafii w Pniowie, gdyż wśród jej uposażenia nie było jeszcze dziesięciny z Woli Rzeczyckiej. Dopiero w „Księdze dochodów beneficjów diecezji krakowskiej" z 1529 roku czytamy, że pleban z Pniowa pobiera dziesięcinę snopową m.in. ze wsi ''Wolya Rzeczyska na Possanyw''. W 1478 roku jest wymieniona jako wieś szlachecka wśród włości Jakuba i Stanisława Zaklików z Międzygórza.
W 1626 właścicielką wsi była Anna Grodzka. W jej rękach Wola Rzeczycką była jeszcze w 1637 roku. Przez następne pół wieku sytuacja uległa zmianie. W 1676 roku trybun lubelski, Władysław Goraj - Lipnicki miał tu już 34 poddanych, 2 Żydów i 6 przedstawicieli czeladzi dworskiej.
W latach 20. XVIII wieku Wolę Rzeczycką nabył książę Jerzy Ignacy Lubomirski i wkrótce weszła w skład klucza ''długorzeczyckiego'', a Lubomirscy utworzyli tu obszerny folwark nazywany ''Zagroda''. Oprócz budynku mieszkalnego, składającego się z izby administratorskiej, istniały w folwarku brogi, szopy na słomę, obory, dwie stajnie, chlewy, lodownia oraz spichlerz.
W 1740 roku mieszkało w Woli Rzeczyckiej 40 kmieci, 7 komorników i rzemieślnik - łącznie 173 osoby. Pod koniec XVIII wieku liczba ludności wsi zmniejszyła się do 147 osób, nie było już kmieci, jedynie półrolnicy, zagrodnicy, 4 chałupników i 3 komorników. Przed I wojną światową wykazano tu już 585 mieszkańców.
W 1921 roku Wola Rzeczycka razem z przysiółkiem Turki miała 111 domów i 559 mieszkańców, zaś w 1938 ich liczba wzrosła do 731.
W pierwszej połowie XIX wieku majątek dworski stał się własnością Gostyńskiego. Po śmierci Gostyńskiego, Wola Rzeczycka powróciła do Lubomirskich.
Likwidacji posiadłości dworskich w Woli Rzeczyckiej dokonał w latach 1925–1926 książę Jerzy Lubomirski[7]. Tutejszy folwark nabył żyd, Rachmiel Kanarek z Zaleszan, który jeszcze przed wybuchem II wojny światowej sprzedał go okolicznym chłopom[7].
Remove ads
Do kulturalnych atrakcji wsi należy zaliczyć, istniejący od momentu powstania parafii w 1924, zwyczaj wielkanocnej straży grobowej „Turków"[8].
Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Józefa w Woli Rzeczyckiej i zabytkowa kaplica z XIX w. pw. Matki Boskiej Częstochowskiej.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads