Wodospad Szklarki

Wodospad Szklarki (niem. Kochelfall) – drugi co do wysokości, po Wodospadzie Kamieńczyka (27 m wysokości) wodospad w polskich Karkonoszach, położony na wysokości 525 m n.p.m.^[1] w granicach administracyjnych Piechowic^[2].

Wodospad Szklarki

Wodospad Szklarki wiosną
Kontynent	Europa
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Wysokość	13,3 m
Rzeka zasilająca	Szklarka
Położenie na mapie Sudetów Wodospad Szklarki
50°49′46,8″N 15°33′18,5″E

Położenie

Wodospad Szklarki usytuowany jest na wysokości 525 m n.p.m.^[1] i ma 13,3 m wysokości. Jego wody spadają szeroką kaskadą, charakterystycznie zwężającą się ku dołowi i skręcającą spiralnie, gdzie tworzy kocioł eworsyjny. Wodospad oraz jego otoczenie stanowią eksklawę Karkonoskiego Parku Narodowego^[1]. Do wodospadu od parkingu prowadzi szeroka dróżka kończąca się platformą widokową. Wejście na teren Parku Narodowego jest płatne. Wodospad dostępny jest dla osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach.

Z lewej strony wodospadu znajdują się marmity, czyli zagłębienia w dnie powstałe w wyniku eworsji^[1].

Po raz pierwszy wodospad opisano w średniowieczu, często uwieczniano go na obrazach i rycinach. Na przełomie XVIII i XIX w. był już uznaną atrakcją turystyczną. M. in. latem 1800 r. odwiedził go w czasie swej podróży po Dolnym Śląsku ówczesny amerykański poseł w Prusach, późniejszy prezydent USA John Quincy Adams^[3]. W 1868 roku przy wodospadzie powstała gospoda, obecne schronisko „Kochanówka”. W XIX w. jedną z atrakcji była możliwość regulowania przepływu wody, która napływała do wodospadu, a następnie spuszczanie jej^[1].

Szlaki turystyczne

• Okrężny wokół Szklarskiej Poręby
• Piechowice – schronisko PTTK „Pod Łabskim Szczytem”^[1]

Wodospad Szklarki zimą

Wodospad Szklarki latem