Loading AI tools
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Włodzimierz Stankiewicz (ur. 4 marca 1893 w Adamowie, pow. brasławski, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
 | |
 podpułkownik dyplomowany piechoty | |
| Pełne imię i nazwisko |
Witold Włodzimierz Stankiewicz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 marca 1893 |
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
2 Dywizja Strzelców Polskich (WP na Wschodzie), |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    | |
Urodził się w rodzinie Włodzimierza i Jadwigi z Zajączkowskich. Absolwent szkoły realnej w Stawropolu na Kaukazie. Wcielony w 1911 do armii rosyjskiej. Walczył w I wojnie światowej. Awansował na porucznika. Od 1917 w I Korpusie Polskim. W 2 Dywizji Strzelców objął stanowisko szefa operacyjnego sztabu. Od 1918 w 1 Dywizji Strzelców. Po demobilizacji działał w Polskiej Organizacji Wojskowej w Kijowie. W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i został skierowany do 26 pułku piechoty. Od 1919 dowodził batalionem w 27 pułku piechoty. Walczył w wojnie 1920 r.
W okresie międzywojennym nadal w 27 pp. Od 1922 w Sztabie Generalnym WP i DOK VI jako szef Oddziału Ogólnego (sierpień 1924).
1 listopada 1924 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza IV Kursu Doszkolenia. 15 października 1925, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach na stanowisko szefa sztabu[1]. 5 maja 1927 został przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[2]. W listopadzie 1928 został przeniesiony do 50 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Kowlu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[3]. 6 lipca 1929 został przeniesiony na stanowisko delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji PKP Wilno[4]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Wadowice[5]. Z dniem 2 września 1933 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Piotrków na stanowisko komendanta[6]. Od 1938 w stanie spoczynku, pracował w dowództwie OPL DOK VI.
W trakcie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozie w Starobielsku[7]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[7], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3200[7][9].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło – decyzją nr 439/MON[10] – mianował go pośmiertnie na stopień pułkownika[11][12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[13][14][15].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
